Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό People και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και το γεγονός πως από μικρός ήθελε να ασχοληθεί με το τραγούδι και το θέατρο.
«Η μητέρα μου με θυμάται τεσσάρων χρόνων να κάνω βόλτες γύρω από ένα τραπεζάκι και να τραγουδάω το “Για Φαντάσου” του Σάκη Ρουβά. Υπάρχουν επίσης αναφορές της ότι δεν άφηνα το μικρόφωνο από τα χέρια μου. Όποτε δοκίμαζε κάποιος να μου το πάρει, έκλαιγα. Μεγαλώνοντας άρχισα να σκέφτομαι το επάγγελμα του φυσιοθεραπευτή, για βιοποριστικούς λόγους. Πέρασα στη σχολή, αλλά δεν την τελείωσα, γιατί ο “έρωτάς” μου ήταν αλλού. Προτού την παρατήσω είπα στους δικούς μου “Τι θέλετε; Έναν αποτυχημένο φυσιοθεραπευτή ή έναν άνθρωπο που αγαπάει τουλάχιστον αυτό που κάνει; Πετυχημένος ή όχι”. Τελικά πέτυχα. Πήγα καλά, αλλά θέλει το ρίσκο του κι αυτό. Και δεν παροτρύνω κανέναν να το κάνει, γιατί εγώ ήμουν και τυχερός και τολμηρός. Είμαι ικανοποιημένος με την απόφαση που πήρα. Δεν είναι ο σκοπός μου να πάρω Όσκαρ ως ηθοποιός. Πιστεύω ότι η τέχνη, μέσα από το ψέμα της, εκφράζει τις μεγαλύτερες αλήθειες. Το αντίθετο με την πολιτική».
Ο Γιάννης ασχολείται με το τραγούδι, τη συγγραφή αλλά και την ηθοποιία. Ο χαρακτηρισμός που του αποδίδεται είναι αυτός του πολυτάλαντου. «Με κολακεύει ο χαρακτηρισμός. Είναι όμορφο να σου το λένε αυτό. Μια περίοδο βρέθηκα και στον αντίποδα, με χαρακτήριζαν σχιζοειδή. Επειδή κινούμαι σε ένα ευρύ καλλιτεχνικό πεδίο, μπορεί κάποιος να το παρερμηνεύσει και να θεωρήσει ότι είμαι τρελός. Αλλά τι είναι η τρέλα; Για κάποιους καλλιτέχνες είναι συχνά το λογικό. Εγώ απλά αγαπώ πολύ την τέχνη και προσπαθώ με κάποιον τρόπο να την υπηρετώ».
Διαβάστε ακόμα: Χαμός στο twitter με το Survivor 3 – Πώς σχολίασαν την πρεμιέρα οι χρήστες των social media;
