Ο Λάκης Λαζόπουλος παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο περιοδικό People και στον Γιώργο Πράτανο και μεταξύ άλλων, συγκίνησε όταν αναφέρθηκε στον θάνατο της μητέρας του.
Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα από τη συνέντευξη του παρουσιαστή:
Θέλεις να προσέξεις περισσότερο τον Λάκη;
Όχι τόσο εμένα, όσο τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε περισσότερο. Αγαπάω τον κόσμο, θέλω να είμαι δίπλα του και να κάνω το καλύτερο που μπορώ για αυτόν μέσα από τη δουλειά μου, αλλά θέλω να έχω και όρια.
Όταν συμβαίνουν γεγονότα σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, συνήθως κάνουμε μια ενδοσκόπηση για να κρίνουμε τον εαυτό μας και τη διαχείριση των καταστάσεων. Συνέβη αυτό σε εσένα; Είδες κάποια πράγματα τα οποία θα μπορούσες να διαχειριστείς καλύτερα;
Ναι, βεβαίως. Πιστεύω ότι έχω το θάρρος να εντοπίζω τα λάθη γρήγορα. Δεν έχω κανέναν εγωισμό μπροστά μου που θα με εμποδίσει να δω τα λάθη μου. Αλλά δεν θα πάρω και ό,τι λάθη μού φορτώνουν οι άλλοι από το κεφάλι τους, για να με αναγκάσουν να ζητάω «συγγνώμη» για τον τρόπο που εκείνοι βλέπουν εμένα. Τα λάθη μου μπορώ να τα καταλάβω, θα είμαι πάντα εκεί για να τα διορθώσω με ανθρώπους που ξέρω ότι μπορώ να συζητήσω και να με καταλάβουν. Δεν υπάρχει κανείς εγωισμός μέσα μου, ποτέ!
Όταν σημείωνες τα εξωπραγματικά νούμερα τηλεθέασης της τάξης του 70%, δεν έπιασες ποτέ τον εαυτό σου να έχει έπαρση;
Όχι. Δεν μου επέτρεψε το σπίτι μου ποτέ, η καταγωγή μου, ο τρόπος που μεγάλωσα και η διαρκής παρουσία των σκέψεων των δικών μου ανθρώπων να φτάσω εκεί. Μπορεί να το χαιρόμουν παραπάνω… Για εμένα όλο αυτό ήταν η χαρά της μητέρας μου όταν άκουγα τη φωνή της. Από την ώρα που σταμάτησα να ακούω τη χαρά της μητέρας μου, μπορώ να σου πω πως δεν είχε και τόσο ενδιαφέρον όλο αυτό. Δεν μπορώ να το νιώσω αν δεν ακούω τη χαρά της μητέρας. Θα μου πεις «Μπορεί να ζήσει η μάνα σου αιώνια;». Το καταλαβαίνω, δεν είμαι ανόητος. Αλλά εγώ μετέφραζα αυτό που ζούσα μέσα από τη χαρά των δικών μου. Από την ώρα που η χαρά των δικών μου δεν είναι παρούσα, δεν έχει και μεγάλο ενδιαφέρον για μένα. Η χαρά μου ήταν να ακούσω τα λόγια της, όχι το «πόσα εκατομμύρια σε παρακολουθούν».
Η χαρά της ήταν το μέτρο σου…
Ναι. Ποτέ δεν είχε αλλάξει αυτό το μέτρο. Έφυγε και πια δεν έχω μέτρο.
Διαβάστε ακόμη:
“Έφυγα από το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;» γιατί ο Αλέξανδρος Ρήγας με είπε βρωμ…νο”!
