Η Ειρήνη Μελισσαροπούλου περιγράφει την επεισοδιακή σύλληψή της στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ

Από τον Παύλος Χρίστου

Η Ειρήνη Μελισσαροπούλου βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή “Αυτοψία” και μίλησε στον Αντώνη Σρόιτερ για τη σύλληψη της στο Χονγκ Κονγκ και τα όσα βίωσε.

Για πρώτη φορά μετά την αθώωσή της, περιέγραψε την επεισοδιακή σύλληψή της στο αεροδρόμιο, μίλησε για τα μαρτύρια που πέρασε και τα καψόνια που υπέστη 17 ολόκληρους μήνες στις φυλακές του Χονγκ Κονγκ, στο ίδιο κελί με βαρυποινίτισσες και εγκληματίες, αλλά και για τα οράματα που είδε και την έκαναν να μην χάσει την ελπίδα της.

“Ήθελα να πάω ΙΕΚ. Ήρθα Αθήνα και μετά πήγα Καλαμάτα, δεν ήμουν σίγουρη τι ήθελα να σπουδάσω. Τον Πέτρο τον είχα γνωρίσει το 2015-16 σε ένα μαγαζί που δούλευε το παλιό μου αγόρι και εγώ εκεί τον γνώρισα και κάναμε όλοι μαζί παρέα. Βρισκόμαστε Αθήνα γιατί ήθελε να μου μιλήσει, είχα να τον δω αρκετό καιρό. Μου λέει έχω έτοιμα δύο εισιτήρια και θα πάμε Αφρική και λέω εντάξει καλή ιδέα θα γνωρίσουμε την κουλτούρα τους λαούς. Θα ήταν ο οδηγός μου γιατί δεν ήταν καλά τα αγγλικά κου. Για Αιθιοπία φύγαμε μαζί και ήταν άλλο ένα πρόσωπο μαζί, ο Νίκος, φίλος του Πέτρου. Φτάνουμε εκεί και καταλήγουμε σε ένα ξενοδοχείο, γνωρίσαμε κόσμο, πήγαμε να φάμε. Δεν μείναμε πολύ, λίγες ημέρες 4-5 ημέρες. Η σχέση μας ήταν φιλική γιατί είχε κοπέλα, σαν αδελφικό μου φίλο. Τελειώνει αυτό το ταξίδι και η ιδέα είχε έρθει από την Αιθιοπία και αφού είχαμε βγει με τους φίλους του Πέτρου. Εδώ δούλευε με μετανάστες οπότε θεώρησα ότι τους είχε γνωρίσει και τους ήξερε. Μου είπαν ότι θα μπορούσα να γίνω μοντέλο. Πολλά επίθετα και ευκολόπιστη εγώ, το πίστεψα. Είπαν οι φίλοι του να πάμε να κάνουμε μόντελινγκ, όχι όμως στην Αιθιοπία και μου λέει στο Χόνγκ Κόνγκ. Πάμε είπαμε εκεί να ψάξουμε. Να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες στην αρχή. Ήταν να φύγουμε και οι τρεις και έφυγα μόνη μου. Είπα ψέματα στους γονείς μου ότι είμαι στην Καλαμάτα. Πέταξα όλα τα πράγματα μου στην βαλίτσα και δεν χώραγαν άλλα και τα μισά ρούχα ήταν απέξω, εγώ ήμουν έτοιμη. Του είπα να πάει να πάρει μια μεγάλη τσάντα για να βάλω και άλλα πράγματα μέσα. Ήρθε μέσα σε 15 λεπτά. Ο Πέτρος μου είπε “ορίστε η τσάντα είναι εδώ”. Εγώ όμως δεν την πήρα την τσάντα να τη σηκώσω. Ο Πέτρος την έβαλε πάνω στο κρεβάτι και εμένα το μυαλό μου δεν πήγε δηλαδή στο τρομερό γιατί ήταν αδερφικός μου φίλος. Εγώ βέβαια την είχα τσεκάρει, άνοιξα τα φερμουάρ, είδα ότι ήταν καινούργια. Ήταν ορειβατικός σάκος κι εγώ δεν είχα χρησιμοποιήσει ξανά τέτοιο σάκο γιατί δεν είχα κάνει ορειβασία άρα δεν ήξερα το βάρος του. Μέσα στη βιασύνη μου έφυγα και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Την βαλίτσα αυτή την είχα πάρει μέσα στο αεροπλάνο και πέταξα για Χόνγκ Κονγκ. Ήμουν έτοιμη να αρχίσω το μόντελινγκ. Για κάποιο λόγο με είχαν σταμπάρει που δεν ήξερα γιατί δεν ήξερα τι κουβαλούσα. Δεν είχα πάρει την βαλίτσα μου. Δείχνω το διαβατήριο και την θέση. Μετά από 10 λεπτά με σταματάνε δύο τύποι και μου λένε να ψάξουν. Δίνω την τσάντα και την άνοιξαν και τα έβγαλαν όλα από μέσα. Δεν βρίσκουν κάτι και όλα καλά. Δεν είχα άγχος και έλεγα είναι πολύ φυσιολογικό. Πέρασα και από δεύτερο έλεγχο, δεν ήταν τίποτα σοβαρό και έφυγα και συνέχισα να περπατάω. Πήγα να πάρω την βαλίτσα και ρωτούσα αριστερά και δεξιά που μπορώ να αλλάξω τα λεφτά μου γιατί είχα χαθεί κιόλας. Έδειχνα σαν χαμένο. Πήρα την βαλίτσα και είχα περάσει την διαδικασία με τα διαβατήρια και με σταματάνε για τρίτη φορά. Με σταματάει ένας και του δίνω όλα τα στοιχεία μου και έκατσα κάτω και είχαν μαζευτεί 4- 5 άτομα και με κοίταζαν περίεργα. Τότε με έπιασε το άγχος. Μεταξύ τους μίλαγαν και κοίταγαν συνέχεια την τσάντα. Κάτι μέσα μου δεν πήγαινε καλά. Σκίζουν την τσάντα και αυτό που είδα θα μείνει αξέχαστο για πάντα. Βλέπω μια τσάντα καφέ που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Κρυμμένη. Ανοίγουν αυτή τη σακούλα την καφέ και βρίσκουν μια άσπρη σκόνη. Κάνουν το τεστ και ήταν κοκαΐνη. Είχα πάθει σοκ, έκλαιγα και ρώταγα γιατί. Μου βάζουν χειροπέδες και δεν καταλάβαινα τι έλεγαν. Με κρατάνε και έρχεται ο μεταφραστής την άλλη μέρα και μου εξήγησε τι έγινε!”, εξομολογήθηκε.

Δείτε το σχετικό απόσπασμα: