Οχι το πολιτικό, το παραπολιτικό ενδιαφέρον. Γιατί αν αυτή η Βουλή ήταν τηλεοπτικό πρόγραμμα, νομίζω πως θα ήταν μεσημεριανό. Από αυτά τα σκληρά, τα παλαιάς κοπής, με τον ακατάσχετο κιτρινισμό και το επιτηδευμένο ξεκατίνιασμα.
ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ να κατατάξεις, ας πούμε, τον πρόσφατο βουλευτικό καυγά ανάμεσα στον συμπαθή Παύλο Χαϊκάλη και τον οξύθυμο Αδωνη Γεωργιάδη; Ενα ιντερμέδιο πολιτικού κενού και τηλεοπτικής αγένειας, όπου οι φιλοφρονήσεις «βλάκας, καραγκιόζης, ξεφτιλισμένος» έδωσαν και πήραν και όπου την «κάθαρση» έφερε η αποχώρηση. Σκέφτομαι ότι αν αυτά ακούγονταν στην τηλεόραση από δύο πανελίστες, την επόμενη στιγμή θα τους είχαν κρεμάσει κουδούνια στο Σύνταγμα. Μήπως η εκλογή εκλαμβάνεται και λίγο ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ;
ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ: Είναι σώφρον οι εκπρόσωποι της σόουμπιζ να μεταπηδούν στην πολιτικη; Δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπως του Γιάννη Μπέζου, που και πολιτική θέση εκφράζει και δημόσιο πολιτικό λόγο έχει, επιλέγει όμως, να μην επενδύσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις σε σταυρούς.
ΕΝΑΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ του βεληνεκούς του Παύλου Χαϊκάλη ωστόσο, που ασχολείται και ενεργά με το θέατρο, μπορεί να είναι ταυτόχρονα και βουλευτής; Κορυφαίος ηθοποιός ο Παύλος και πολύ δημοφιλής. Και είμαι βέβαιος ότι ούτε για τα λεφτά μπήκε στην πολιτική, ούτε για τη δόξα. Για ποιον λόγο λοιπόν, στο όνομα τίνος πράγματος πρέπει να τον παρακολουθεί το σύμπαν να ξεκατινιάζεται και να βγαίνει εκτός εαυτού στην τηλεόραση;
ΡΗΤΟΡΙΚΟ το ερώτημα. Σαφώς και όταν κλείνει ένας κύκλος, υπάρχει πάντα ένας νέος, καινούργιος κύκλος πρόθυμος να ανοίξει. Δε νομίζω όμως, ότι σε περιπτώσεις όπως του Παύλου Χαϊκάλη οι συγκεκριμένοι κύκλοι κάπου τέμνονται. Ακόμα κι αν οι προθέσεις είναι σωστές, είναι λάθος και το σενάριο και η ερμηνεία του. Με αποτέλεσμα τόσο εντός όσο και εκτός κοινοβουλίου το κάστινγκ της Βουλής να παραμπέμπει σε παλιό κακό πάνελ. Κι αυτή είναι ίσως η καλύτερη εκδοχή.
Από τη Real Life
