Πολλές φορές οι γονείς μπορεί να έλκονται από περιβάλλοντα που προσφέρουν πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες στα παιδιά,- οι οποίες βέβαια είναι ευεργετικές για εκείνα-, βάζοντας όμως σε δεύτερη μοίρα το «έμψυχο υλικό», τα άτομα δηλαδή που θα πλαισιώσουν το παιδί και θα το καθοδηγήσουν δημιουργικά στα πρώτα του, σπουδαίας σημασίας, βήματα. Ο πιο σημαντικός, λοιπόν, παράγοντας τον οποίο πρέπει να ελέγχουν οι γονείς είναι οι εκπαιδευτικοί και το προσωπικό που εργάζεται σε ένα χώρο. Ταιριάζει η φιλοσοφία τους και ο τρόπος τους με αυτό που οι γονείς θέλουν για το παιδί; Τα άτομα που γνωρίζουν και συζητούν μαζί τους, τους καθησυχάζουν δημιουργώντας μια αίσθηση ασφάλειας στους γονείς; Ειδικά δε, στον παιδικό σταθμό αλλά και στη Α’ Δημοτικού (μεταβατικές περίοδοι), τα άτομα που ασχολούνται με το παιδί, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ήρεμα και υπομονετικά προς αυτό. Ίσως, δηλαδή, πιο αυστηρές και οργανωτικές εκπαιδευτικές φιλοσοφίες, να μην ευνοούν ιδιαίτερα τα παιδιά σε αυτές τις τόσο ευαίσθητες περιόδους.
Δευτερευόντως, ο γονείς θα πρέπει να ελέγξουν το χώρο (ασφάλεια ,καθαριότητα, χώρος για δραστηριότητες) αλλά και το καθημερινό πρόγραμμα του σχολείου. Παρατηρείται το φαινόμενο, ειδικά σον παιδικό σταθμό που είναι και η πρώτη επαφή του παιδιού με το σχολικό περιβάλλον, να «βομβαρδίζεται καθημερινά με πολλές και εναλλασσόμενες, κυρίως αθλητικές δραστηριότητες. Αν και είναι εύλογη η παροχή επιλογών, ίσως δεν είναι σκόπιμο το παιδί από μια τόσο μικρή ηλικία να μοιράζει την προσοχή του, που είναι ήδη μικρής εμβέλειας, σε τόσο διαφορετικά ερεθίσματα. Το σχολείο, λοιπόν, θα πρέπει να προσφέρει στο παιδί τον χώρο και τον χρόνο να αναπτύξει την κοινωνικότητα του, να μάθει να μοιράζεται και να εξερευνήσει με τη φαντασία και τη δημουργικότητά του τον κόσμο γύρω του. Δεν υπάρχει λόγο από τόσο μικρή ηλικία (πριν τα 8 έτη), να μπαίνουν σε ανταγωνιστικές ασχολίες.
Είναι πολύ δύσκολο ο γονιός να νιώσει απόλυτα ικανοποιημένος και ήρεμος, όσο δε βρίσκεται κοντά στο παιδί του. θα πρέπει, λοιπόν. Να λειτουργήσει με τη λογική αλλά και με το «ένστικτο» και με μοναδικό γνώμονα την ανάπτυξη του παιδιού αλλά και την καλή του σχέση με το εκπαιδευτικό περιβάλλον.
