Ο Ιβάν Σβιτάιλο παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Like!» και μίλησε, μεταξύ άλλων, για τα παιδικά του απωθημένα, τον λόγο που αισθάνεται περήφανος, τον ρατσισμό που βίωσε αλλά και τις γυναίκες.
– Έχεις κάποια παιδικά απωθημένα; «Αμέτρητα απωθημένα. Προσπαθούσα να ενσωματωθώ σε μία κοινωνία διαφορετική, να μην ξεχωρίζω απ’ αυτήν. Από μία πόλη 100.000 κατοίκων βρέθηκα ξαφνικά να ζω στην Αθήνα και την Ευρώπη. Στο σχολείο με φώναζαν Γιάννη -γιατί το Ιβάν στα ελληνικά σημαίνει Γιάννης-, ενώ η ταυτότητα που έπιασα στα χέρια μου ανέγραφε «Ιβάν Σβιτάιλο». Θυμάμαι ότι πέρασα μια φάση στο σχολείο που φορούσα τρύπια παπούτσια. Ζήλευα τα ωραία Nike των συμμαθητών μου. Έλεγα «γιατί να μην μπορώ να έχω και εγώ;». Όταν στην εφηβεία άρχισα να δουλεύω ως σερβιτόρος, τα πρώτα μου χρήματα τα ξόδεψα σε τρία ζευγάρια ωραία παπούτσια. Όχι ένα, αλλά τρία ζευγάρια. Ήταν το απωθημένο μου».
Για ποιο πράγμα αισθάνεσαι περήφανος; «Για τα 28 μου χρόνια, έχω ζήσει αρκετές δύσκολες καταστάσεις. Ακόμη κουβαλώ ένα βάρος μέσα μου. Ανατρέχω στο παρελθόν και αναρωτιέμαι «Μαλάκα μου, τι άλλο θα σου συμβεί;». Γεννήθηκα εφταμηνίτικο, η μάνα μου έλεγε πάντα ότι βιαζόμουν να ζήσω. Αυτή η ζωή μου. όμως, είχε πολλές απρόβλεπτες περιπέτειες μέχρι τώρα. Για ένα πράγμα μπορώ να αισθάνομαι πολύ περήφανος: Που μορφώθηκα, που δεν πήρα τον άλλο δρόμο. Ευτυχώς συνάντησα ανθρώπους που υπήρξαν δάσκαλοι και με συμβούλευσαν σωστά. Στα 10 μου χρόνια διάβαζα τους άθλους του Ηρακλή. Ήταν το αγαπημένο μου. Αργότερα, μπήκε στη ζωή μου ο Φρόιντ, ο Γιουνγκ, διάφοροι στοχαστές. Όλα αυτά με ρούφηξαν πολύ και οδηγήθηκα σε άλλα μονοπάτια».
– Το κεφάλαιο «οικογένεια» είναι στις προτεραιότητές σου; «Θέλω να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια και τα παιδιά μου να έχουν έναν πατέρα δίπλα τους. Να μη μεγαλώσουν με αυτό το κενό. Να έχουν κοντά τους και τους δύο γονείς. Από την άλλη, δεν επιθυμώ να εγκλωβιστούν μέσα σε στενά πλαίσια. Θέλω να μορφωθούν, να γίνουν ανεξάρτητα στη σκέψη, τη ζωή και το πνεύμα τους».
– Βίωσες έντονο ρατσισμό στην Ελλάδα; «Ειδικά στην Ελλάδα βίωσα έντονα το ρατσισμό, γιατί ο Έλληνας είναι απόλυτος. Φοβάται το ξένο στοιχείο. Βέβαια όσο εύκολα φωνάζει ο Έλληνας, τόσο ζεστά σε αγκαλιάζει. Συχνά νιώθω ότι η Ελλάδα είναι τελικά το σπίτι που αναζητούσα. Αγαπάω πολύ την ελληνική ιστορία και παράδοση: το ψήσιμο του αρνιού, τα πανηγύρια και τους χορούς. Στο σχολείο μάλιστα συμμετείχα στη χορευτική ομάδα. Ήμουν άσος στο τσάμικο και ο πρώτος χορευτής».
– Η δημοσιότητα «ανέβασε» τις μετοχές σου στις γυναίκες; «Έχει πλάκα όλο αυτό που συμβαίνει. Με αναγνωρίζουν πια οι γυναίκες στο δρόμο, αλλά δεν γίνεται και σαματάς. Άσε που δεν πιστεύω ότι είμαι τόσο ωραίος, όσο κάποιοι με παρουσιάζουν. Είναι λίγο υπερβολικά όλα αυτά που λέγονται».
– Ποια στοιχεία σε γοητεύουν στο αντίθετο φύλο;
«Kατ’ ουσίαν η απλότητα. Δηλαδή η ίδια η γυναίκα να αποδέχεται τον εαυτό της ως γυναίκα και να έχει την ανάλογη συμπεριφορά. Δεν μπορώ τις υπερβολές. Καμιά φορά βέβαια το να είμαστε ανθρώπινοι είναι το πιο δύσκολο πράγμα».
– Λείπει ένας έρωτας από τη ζωή σου;
«Είμαι σε σχέση εδώ και ένα χρόνο. Έχω βρει μία σύντροφο και περνώ πολύ καλά μαζί της. Με ισορροπεί. Το αν είναι του χώρου ή όχι θα το αφήσω αναπάντητο».
Δείτε ΕΔΩ γιατί ζήτησε συγγνώμη η Ντέπυ Γκολεμέ απο την Ελεονώρα Μελέτη
