Η πρώτη ερώτηση που κάνουν μεταξύ τους οι γονείς είναι: «Εσείς κοιμάστε;»
Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα δράματα. Και επειδή έθεσα ένα ερώτημα στον τίτλο για να σας γλιτώσω από τον κόπο η απάντηση είναι όχι δεν υπάρχει καμία μαγική συνταγή απλούστατα γιατί κάθε σπίτι είναι διαφορετικό και κάθε παιδί έχει το δικό του χαρακτήρα.
Εννοείται ότι έχω μπει και εγώ σε όλα τα σχετικά άρθρα που μου ξεπετάγονται αλλά τις περισσότερες φορές μου διαφήμιζαν κάτι και έλεγα… Ααα καλά ντάξει κατάλαβα…
Έτσι αποφάσισα να γράψω τη δική μου εμπειρία στο θέμα ύπνου και ίσως κάπου και εσείς ταυτιστείτε. Πρέπει όμως να τονίσω ότι δεν είμαι από τις άυπνες μαμάδες και ότι λίγες παραφωνίες έχω ζήσει ή μπορεί και να το έχω ήδη ξεχάσει μιας και συνεχώς έρχονται καινούργιες προκλήσεις.
Ας ξεκινήσω λοιπόν την αφήγηση μου από όταν ήταν βρέφος, ημερών. Εκεί μιλάμε είναι το χάος. Δεν ξεχώριζε μέρα, νύχτα, έτρωγε ασταμάτητα και γω ανάμεσα σε πόνους γέννας και γενικότερου άγχους να είμαι συνέχεια με ένα μωρό αγκαλιά με ελάχιστο ύπνο.
Γενικώς για κάμποσο καιρό δεν υπήρχε πρόγραμμα. Δεν ξέρω πως μαγικά ξαφνικά βρήκαμε τους ρυθμούς μας. Πήρε αρκετό καιρό όμως για να πω ότι κοιμάται σερί το βράδυ. Το σύνηθες ήταν ξύπνημα ανά τρίωρο αλλά δεν κοιμόταν και με χρονοδιακόπτη απ´ευθείας όταν τελείωνε με το γάλα.
Εννοείται ότι κοιμόταν δίπλα στο κρεβάτι μας μέχρι 6 μηνών που θεωρώ πια ότι μια χαρά θα πήγαινε στο δωμάτιο της και νωρίτερα αλλά ήταν δικός μου φόβος και ανασφάλεια μη τυχόν και γίνει κάτι και δεν είμαι δίπλα.
Αν θέλετε να το πιστέψετε ο ύπνος έφτιαξε κατά πολύ όταν ήταν μόνη της στο δικό της δωμάτιο. Το ένιωσα και γω ότι διεκδικούσε το χώρο της.
Τα σύνεργα που χρησιμοποίησα και χρησιμοποιώ; Φυσικά μουσικό, λούτρινο, με φως κουκλάκι. Στο δωμάτιο πάντα χαμηλός φωτισμός. Σας έχω πει για το υπερκίτς φωτάκι μέλισσα. Πάντα μπάνιο πριν τον ύπνο. Καμία έντονη δραστηριότητα. Γαλατάκι και ύπνος. Πια έχω κόψει τα νανουρίσματα να τραγουδάω.
Βέβαια τώρα είναι 11 μηνών κοντά. Εχω κοιμίσει εγώ αγκαλιά με κούνημα και όλο τον ελληνικό κινηματογράφο… Το χεράκι μου θα σας το ομολογήσει.
Επίσης σε απεγνωσμένες φάσεις καρότσι και κούνημα 8 ρίχτερ έχει δουλέψει. Αααα έχω και το γνωστό παραμυθάκι σχεδόν καθημερινά ότι «δες εξω είναι νύχτα η κουκουβάγια καλεί τις νυχτερίδες να πουν σε όλα τα ζωάκια να κοιμηθούν».
Σε γενικές γραμμές γιατί μακρηγόρησα όλα είναι σχετικά. Ένα ήρεμο περιβάλλον, ένα μωράκι που δεν έχει κάπου πόνο, που δεν είναι λερωμένο, ένα σωστό ντύσιμο, θέλουν το χουχούλιασμα τα μωράκια και να μην πεινάνε. Αυτά εξασφαλίζουν έστω κάποιο ύπνο.
Αα και μην κάνετε και σεις το λάθος και πηγαίνετε με το πρώτο κιχ. Ύπνος, βήματα γάτας (έχω μάθει και που να πατάω ακριβώς για να μην τρίζει το πάτωμα χαχαχχαχ) και φτου ξελευτερία!
Βεβαια έχω άλλο πρόβλημα: Κοιμάται τη νύχτα σερί αλλά ελάχιστα τη μέρα.
Εεε δεν μπορούμε να τα χουμε και όλα!!!
Μια ματιά ακόμα: Επιχείρηση καρότσι: Πώς να διαλέξεις το σωστό για σένα και τι πρέπει να έχεις στις βόλτες με το μωρό σου!
