Ο Γιώργος Χειμωνέτος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό ΕΓΩ μίλησε μεταξύ άλλων, για τον πλειστηριασμό του πατρικού του σπιτιού στη Ρόδο πριν από δύο μήνες αλλά και τον χαμό του πατέρα του που τον σημάδεψε.
Πέρασες κατάθλιψη; “Αντιμετώπισα διάφορα ψυχοσωματικά νοσήματα. Τα χέρια μου ξεφλούδιζαν. Τα προβλήματα και η κατάθλιψη που ενδεχομένως είχα “ξεσπούσαν” στο δέρμα μου. Αντέδρασε ο οργανισμός μου. Τώρα όλα έχουν αρχίσει να υποχωρούν. Μάλλον επειδή είμαι καλύτερα μέσα μου. Αντιμετωπίζω πλέον με χαμόγελο οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει. Κάποιες φορές κερδίζεις, κάποιες φορές μαθαίνεις!”.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο σοκ που βίωσες στη ζωή σου; “Ο θάνατος του πατέρα μου στα δεκαεπτά μου. Εκεί ταρακουνήθηκα. Άλλαξα θεώρηση για τη ζωή. Αντιλήφθηκα τι σημαίνει να φεύγει ένας τόσο δικός σου άνθρωπος. Κατάλαβα τι είναι ουσιώδες και τι όχι. Ορισμένοι στενοχωριούνται που χάνουν ένα σπίτι, άλλοι έναν άνθρωπο. Το σπίτι είναι ασήμαντο μπροστά στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.”
Ένιωσες το ίδιο και με το θάνατο της μητέρας σου; “Ναι. Απλώς ήμουν πιο μεγάλος, 32 ετών. Η στενοχώρια μου ήταν τεράστια, αλλά έχοντας ήδη βιώσει το θάνατο του πατέρα μου, είχα μέσα σου το μηχανισμό για να το αντιμετωπίσω. Όταν έχασα τον πατέρα μου, ήθελα να γελάσω πολύ. Μου φαινόταν απίστευτο το ότι συνέβη. Ακροβατούσα μεταξύ λογικής και παράνοιας. Νομίζω πως επειδή κρατήθηκα , την απέφυγα. Σχεδόν περνούσα τα όρια. Έφτασα πολύ κοντά στην τρέλα”.
Όσο για τον πλειστηριασμό του πατρικού του σπιτιού στη Ρόδο είπε:
“Ήταν σοκαριστικός ο πλειστηριασμός του πατρικού μου. Ήθελα να το σώσω. Μίλησα με τους ανθρώπους της τράπεζας, προσπάθησα να πετύχω ένα διακανονισμό, αλλά για κάποιο λόγο ήταν ανένδοτοι στην απόφασή του να βγάλουν το σπίτι σε πλειστηριασμό. Χρησιμοποίησα όλα τα ένδικα μέσα για να το σταματήσω. Έκανα ασφαλιστικά μέτρα ξοδεύοντας πολλά χρήματα για τη διαδικασία, γιατί ήταν η πρώτη μου κατοικία”.
Ήσουν παρών στον πλειστηριασμό; “Όχι .Το πέρασε η αδελφή μου και της ζητώ δημόσια συγγνώμη. Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί ήταν το πατρικό μου και ήθελα να διασωθεί στη μνήμη των γονιών μου”.
