Celebrity News
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης παραδέχεται: «Είχα φτάσει σε σημείο να τα εγκαταλείψω»
Η επιτυχία -με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις- τον ακολουθεί από κοντά, σαν πιστό σκυλί. Πόσο απαλλαγμένος όμως είναι ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης από το άγχος της επιτυχίας που κουβαλάει ένας δημιουργός;
«Δεν είμαι πια μικρός και δεν τσιμπάω με αυτό που λένε επιτυχία. Δεν ήμουν πάντα έτσι, κι αυτή είναι μια διαδρομή ενηλικίωσης. Όταν είσαι 18 χρονών και ρίξεις το πρώτο σου κορίτσι τρελαίνεσαι. Όταν είσαι 25 μια ερωτική νίκη σου κάνει λιγότερο εντύπωση. Στα 40 ακόμα λιγότερο. Παλιότερα με ενοχλούσε αν κάτι δεν πήγαινε καλά. Τώρα με ενοχλεί λιγότερο. Επίσης παλιότερα με απασχολούσε η γνώμη του κόσμου περισσότερο. Τώρα τη σέβομαι αλλά γνωρίζω ότι είναι απολύτως διαστρωματωμένη και ο καθένας θα συνεχίζει να πιστεύει ό,τι θέλει οπότε δεν περιμένω τη γνώμη του κόσμου για να δικαιωθώ. Εμείς οι παραστατικοί δημιουργοί έχουμε μια τάση που αν ένας σε θαυμάζει και ένας σε απορρίπτει μας ενδιαφέρει ο δεύτερος. Και αυτό το έχω ξεπεράσει. Παλιά αν ένας χειροκροτούσε στραβωμένος στο φινάλε μιας παράστασης έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Τώρα γυρνάω το κεφάλι μου αλλού και ίσως νιώθω μια λύπη για εκείνον που έχασε το χρόνο του άδικα. Υπάρχει πια μια αγωνία πιο ουσιαστική. Όταν είσαι νέος και έχεις πολύ όρεξη για να φανείς θα διαπιστώσεις ότι όταν πάρεις την ικανοποίηση να έχεις εξερευνήσει τον κόσμο κατά πλάτος θα θέλεις να τον εξερευνήσεις και εις βάθος. Είναι πιο ενδιαφέρουσα διαδικασία. Στην υποκριτική μέχρι τα 40 βάζεις υποψηφιότητα, σαν να ζητάς να πάρεις το μικρόφωνο να πεις αυτό που θέλεις. Μετά τα 40 αρχίζεις να διεκδικείς δάφνες», εξομολογήθηκε ο ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό People και την Βένια Καραγιάννη.
Ο ίδιος άρχισε να αισθάνεται ότι έχει να πει μερικά πράγματα μετά τα 35. «Επειδή σε κάθε ηλικία που βρισκόμαστε νομίζουμε ότι είμαστε ώριμοι και έχουμε κάτι να πούμε, εγώ μετά τα 35, μετά τη γέννηση του γιου μου και μετά από τη διακοπή που έκανα από το θέατρο άρχισα να λέω κάτι», δήλωσε με ειλικρίνεια.
Χρονικά ο ρόλος του Άμλετ στο Εθνικό Θέατρο, λίγο πριν τα 35 του, ήταν μια κομβική στιγμή στη ζωή του. «Τότε ήμουν στο όριο του να τα εγκαταλείψω. Έλεγα “Αυτή θα είναι η ζωή μου; Και μετά τον Άμλετ τι;”. Έχασα το ενδιαφέρον μου. Αποσταθεροποιήθηκα. Από το 2005 και για δυο -τρία χρόνια προσπαθούσα να με προσδιορίσω. Μετά ήρθε ο γάμος, το παιδί σταμάτησα να κάνω θέατρο, μετά πήρα το θέατρο Χώρα, μετά χώρισα… Αν όλα τα πράγματα στην προσωπική και την επαγγελματική σου ζωή ανακατευτούν πολύ δεν είναι δύσκολο για τον οποιονδήποτε να χάσει το κέντρο του και να πάθει μια εξωγενή κατάθλιψη. Δεν είμαι άνθρωπος με διαρκή κίνδυνο ανισορροπίας, όμως μου συνέβη. Ευτυχώς και το κατάλαβα και μου το είπανε. Βγήκα από όλο αυτό με συμβουλευτική και φαρμακευτική αγωγή», εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος.
Διαβάστε ακόμα: Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μιλάει για τον γιο του και δηλώνει: «Δεν θέλω άλλο παιδί»
