Ο Σωκράτης Αλαφούζος αποφάσισε πριν λίγο καιρό να φύγει από την Ελλάδα και να μετακομίσει μόνιμα στο Λος Άντζελες. Ο ίδιος κατάφερε μάλιστα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να κερδίσει ένα ρόλο σε μια πολύ γνωστή τηλεοπτική σειρά, το CriminalMinds: BeyondBorders.
Τι τον οδήγησε, όμως, στην Αμερική; «Τα τελευταία χρόνια, μέσα από μια πορεία αλλαγής προσωπικής φιλοσοφίας, επέλεξα να αλλάξω τον τρόπο δράσης μου, να βγάλω τα ταλέντα μου στο φως και να τολμήσω πράγματα που ήθελα, αλλά δεν είχα τολμήσει να κάνω στο παρελθόν. Η σκηνοθεσία των ταινιών μου και η αποδοχή τους στο εξωτερικό μού έδωσαν την επιπρόσθετη δύναμη που χρειαζόμουν, έτσι ώστε να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, που έχουν να κάνουν πλέον κυρίως με τη σκηνοθεσία».
Η κρίση στη χώρα μας έπαιξε ρόλο; «Σίγουρα. Ειδικά στη δουλειά μας, τα σημάδια της ήταν πολύ εμφανή από νωρίς. Άλλωστε, οι ηθοποιοί δεν πληρώνονταν στην ώρα τους ούτε καν στις καλές εποχές. Τώρα αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο, καθώς οι αμοιβές, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν τους επιτρέπουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Και επειδή δεν είμαι πιτσιρίκος και δεν έχω χρόνο για χάσιμο, είπα “τι μπορώ να κάνω τώρα και να αλλάξω τη ζωή μου; ”».
Βέβαια το φλερτ του με το Λος Άντζελες άρχισε το 1991, όταν με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright φοίτησε στο BeverlyHillsPlayhouse. «Σπούδασα τότε περίπου τρία χρόνια. Με είχε βοηθήσει ο Τίτος Βανδής. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η αποδοχή και η υποστήριξη από τους συμφοιτητές και τους καθηγητές μου. Στην πρώτη μου δουλειά με αγκάλιασε όλο το θέατρο. Επίσης, δεν θα ξεχάσω το δάσκαλό μου, τον JoeSantos, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Μάρτιο, που μου είπε, βλέποντάς με κάποια στιγμή να μην έχω την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσω τις σπουδές μου, “μείνε στο θέατρο, θα σου πληρώνω εγώ τα μισά δίδακτρα”. Κάτι αντίστοιχο στη χώρα μας δεν μου συνέβη ποτέ. Στην Ελλάδα ακούμε πολλά ψέματα και υποσχέσεις. Βέβαια τώρα άλλαξα. Αφήνω τη φαντασία να τροφοδοτεί την πραγματικότητά μου, χωρίς να έχω πλέον αυταπάτες. Βλέπω τι μπορώ να κάνω εγώ για τον εαυτό μου. Και κυρίως σε ό,τι αφορά τη σκηνοθεσία».
Υπάρχει μια φιλολογία σχετικά με την ηλικία που πρέπει να έχει κανείς για να πάει στο Χόλιγουντ και πως αν δεν είσαι μικρός, δεν έχεις τύχη. «Η ζωή έχει αποδείξει πως δεν κοιτάζει ηλικίες. Αυτά είναι μόνο στο μυαλό μας. Και κυρίως είναι δικαιολογίες για να μην κάνουμε τίποτα».
