Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς: «Όταν γνώρισα την Αλέκα δεν πίστεψα πως είναι η γυναίκα της ζωής μου»

Από την Ελένη Βάγια

Ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς θεωρείται ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους σούτερ του NBA. Ο γνωστός αθλητής μίλησε στο περιοδικό «People» για τα δύσκολα χρόνια που πέρασε μέχρι να καταφέρει να καταξιωθεί ως αθλητής. Ο γνωστός αθλητής έζησε έναν πόλεμο μέχρι να ανέβει στην καριέρα του.

Ο Mark Stein του ESPN έγραψε πόσο θα λείψει το σουτ του από το NBA. Τι του λείπει και τι όχι από το μπάσκετ;

«Μου λείπουν αρκετά πράγματα. Το πιο σημαντικό, όπως για κάθε άνθρωπο που είχε για χρόνια μια απασχόληση, είναι η αίσθηση πως είσαι χρήσιμος, πως δημιουργείς. Μου λείπει η δουλειά. Μου λείπουν οι παρέες και ο τρόπος ζωής που είχα για είκοσι χρόνια. Είχα την ευλογία να κάνω την αγάπη μου, το πάθος μου, δουλειά. Όταν σταμάτησα, αισθάνθηκα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου, πως κάποιος μου στέρησε κάτι που αγαπώ. Βέβαια, τα τελευταία δύο-τρία χρόνια της καριέρας μου είχα ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς. Και προσπαθούσα σωματικά και ψυχολογικά να προετοιμαστώ πριν από κάθε παιχνίδι. Παρόλο που αγαπούσα το άθλημα, είχα μάθει να λειτουργώ αυθόρμητα στο γήπεδο και εξαιτίας των τραυματισμών δεν μπορούσα να το κάνω. Αυτό με προβλημάτισε. Και είναι το χειρότερο για έναν αθλητή.»

Αποσύρθηκε με το κεφάλι ψηλά. Θυμάται εκείνη τη μέρα;

«Ήταν 2011, έπαιζα στους Dallas και ανακάλυψα πως είχα μια δισκοκήλη στον αυχένα. Πέντε χρόνια πριν, είχα κάνει μια επέμβαση στη μέση. Συζητώντας με γιατρούς, συνειδητοποίησα πως θα έβαζα σε κίνδυνο το σώμα μου, αλλά και πως δεν θα μπορούσα να δίνω αυτά που είχα συνηθίσει στους φιλάθλους. Η σεζόν είχε τελειώσει με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ήμουν 34 και κατάλαβα ότι το κεφάλαιο «μπάσκετ» ως αθλητής έκλεισε.»

Είναι σκληρός με τον εαυτό του;

«Είμαι άνθρωπος της πραγματικότητας. Είμαι θετικός, αλλά μου αρέσει να αναλύω την κατάσταση. Η πραγματικότητα τη δεδομένη στιγμή ήταν εκείνη κι έτσι την αντιμετώπισα. Δεν θα έδινα παράταση σε κάτι που γνώριζα πως δεν είχε μέλλον.»

Ο αθλητής μίλησε και για την Αλέκα Καμηλά, τη γυναίκα της ζωής του. Όταν γνώρισε την Άλεκα, του πέρασε από το μυαλό πως αυτή μπορεί να ήταν η γυναίκα της ζωής του;

«Όχι. Δεν το είχα σκεφτεί, ήμουν πολύ νέος. Ζούσα μια πολύ γρήγορη ζωή. Δεν είχα σκεφτεί πως θα μπορούσα να ερωτευτώ, ότι θα συνέβαιναν τόσο γρήγορα πράγματα στη ζωή μου. Τη γνώρισα το καλοκαίρι του 2003, στη Θεσσαλονίκη, μέσω κοινής μας φίλης. Προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες, γιατί, όταν συμβαίνουν συνεχώς πράγματα στη ζωή σου, προσπαθείς να τα αντιμετωπίσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σου παρουσιάζονται όλα μπροστά σου. Ακούς «θα γίνεις πατέρας» και είσαι 27 χρόνων. Νομίζω πως έχουμε αντιμετωπίσει αρκετά καλά τις καταστάσεις.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη για όλους. »

Για το αν η ζωή τους ακολουθεί μια ρουτίνα: «Ένας αθλητής δεν έχει ενδιαφέρουσα καθημερινότητα. Η ζωή μας είναι συγκεκριμένη. Μια ρουτίνα. Η ζψή μου ήταν προπόνηση, ξεκούραση, παιχνίδια. Αυτό είναι εγωιστικό, γιατί οι άνθρωποι γύρω σου πρέπει να προσαρμοστούν στη ζωή σου. Αυτοί που ζουν μαζί σου πρέπει να υποστηρίξουν αυτή τη ζωή.»

Ήταν δύσκολη για την Αλέκα Καμηλά αυτή η ζωή; «Ναι. Ζούμε μια ρουτίνα. Γιατί εγώ δεν είχα όρεξη, όταν επέστρεφα από ταξίδι στις 2 τα ξημερώματα και την επόμενη είχα προπόνηση και τη μεθεπόμενη ματς, να βγω έξω. Έπρεπε να αντιμετωπίσω δικά μου θέματα…Το στρες, την υπερένταση, την κούραση. Αυτά τα αντιμετωπίζα με τον τρόπο μου. Και είναι πολύ δύσκολο για τη σύντροφο ενός αθλητή να είναι δίπλα, να καταλαβαίνει, να στηρίζει. Από τους γονείς το περιμένεις είναι δεδομένο. Από το σύντροφο που μπαίνει στη ζωή σου δεν μπορείς να το απαιτείς.»