Όταν πρωτοβγήκε το facebook το twitter και το instagram, όλοι μίλησαν για το απόγειο της δημοκρατίας. Μέσα τα οποία όλοι θα έλεγαν την γνώμη τους, θα γινόταν ένας δημόσιος διάλογος για τα μεγάλα και τα μικρά θέματα και θα έβλεπες την τάση της κοινής γνώμης στα σημαντικά αλλά και στα ασήμαντα. Και σε μεγάλο βαθμό γίνεται αυτό.
Δυστυχώς όμως , εν πολλοίς και αυτά τα μέσα χειραγωγήθηκαν, ελέγχονται από οργανωμένους ανώνυμους, που κρυπτόμενοι πίσω από ωραία ευφάνταστα ψευδώνυμα, κράζουν τον οποιονδήποτε δεν εξυπηρετεί τα πολιτικά, οικονομικά, αθλητικά, τηλεοπτικά και κοινωνικά τους συμφέροντα.
Ζούμε δυο παράλληλα σύμπαντα. Το ένα το πραγματικό και το άλλο, το παράλληλο , το διαδικτυακό όπου διαστρεβλώνει, παραποιεί, απομυθοποιεί και δημιουργεί την δική του αλήθεια. Αυτή που συμφέρει τα δικά του αφεντικά. Γνωρίζεται οτι δημιουργούνται σελίδες στο facebook που μπορούν να βρίσουν κάποιον επώνυμο και μετά οι σελίδες αυτές, όταν για πλάκα ή στα σοβαρά “αυγατίσουν” πωλούνται αντί αδράς αμοιβής σε εταιρείες ως data προσωπικών δεδομένων;
Είναι ωραίο να λέμε τη γνώμη μας και να μαχόμαστε γι αυτήν. Ακόμα και έντονα. Είναι ωραίο πράγμα ο δημόσιος διάλογος. Και ο καυγάς ακόμα ακόμα. Αρκεί να γίνεται με όρους και κανόνες. Ευπρέπειας ευγένειας και ισονομίας. Αρκεί να γίνεται με όνομα και επώνυμο. Να ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις. Ποιος λέει τι και για ποιον λόγο.
Η χώρα αυτή , αλλά και η παγκόσμια κοινότητα έχει υποστεί πολλά από ανθρώπους που πίσω από λευκές η μαύρες μάσκες έστηναν ανθρώπους σε τοίχους, σε κρεμάλες και στην πυρά. Είναι κρίμα ένα ελεύθερο μέσο όπως είναι το διαδίκτυο να αποκτήσει τους δικούς του κουκουλοφόρους. Και όλοι μα όλοι, πολιτεία και πολίτες ας ανάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας.
Διάβασε ακόμα: Στο blog του Γιώργου Λιάγκα “Η Μενεγάκη στο Μαξίμου”
Ο Γιώργος γράφει κάθε Σάββατο στα Παραπολιτικά
