Ήταν Δευτέρα 23 Μαρτίου το 1995 που στο Σελλί Ρεθύμνου γεννήθηκε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Η μητέρα του Μαρία και ο πατέρας του Ανδρέας εκείνη την ημέρα βίωναν τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής τους καθώς είχε έρθει στον κόσμο ο πρώτος τους γιος, όμως, 20 χρόνια μετά σήμερα είναι πρώτα μαύρα «γενέθλια» χωρίς το παιδί τους.
Ο Βαγγέλης έφυγε άδικα και δεν θα μπορέσει να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα αλλά δεν είναι εδώ να γιορτάσει τα 20 γενέθλια του. Ένα παιδί που αγαπούσε τους γονείς του, ήσυχος και με σοβαρό προφίλ. Πήγε στα Γιάννενα να σπουδάσει με σκοπό να βοηθάει τον πατέρα του να “φτιάχνει γιαουρτάκια”, όπως συνήθιζε να λέει.
«Ο Βαγγέλης ήταν η αδυναμία των γονιών καταλαβαίνετε ήταν ο πρωτότοκος, όχι απλά δε στερήθηκε κάτι ποτέ, του δόθηκαν τα πάντα σε βαθμό υπέρτατο, οι γονείς του είναι άνθρωποι του μόχθου αγωνίζονται όλα αυτά τα χρόνια με μόνο άξονα να διασφαλίσουν τις καλύτερες συνθήκες για τα παιδιά τους, σε αυτή τη λογική ο πατέρα του, του είχε προτείνει να πάει να σπουδάσει στη Γαλακτοκομική Σχολή μιας και ο νεαρός Βαγγέλης δεν είχε εκφράσει την επιθυμία να σπουδάσει κάτι άλλο ή να ασχοληθεί με κάτι άλλο οπότε η λογική υποδείκνυε ως χρυσή τομή να πάει στα Γιάννενα και με την επιστροφή του στο νησί διότι αυτό ήταν βέβαιο ότι θα συνέβαινε καθώς ο Βαγγέλης δεν ήθελε να φύγει και να αλλάξει ζωή εκτός νησιού να ανοίξει μία επιχείρηση που θα σχετιζόταν οπωσδήποτε με τη δουλειά του πατέρα του ο οποίος θα το βοηθούσε να ανοίξει τα φτερά του», λέει ο θείος του Γιώργος Ανδριαδάκης.
Τα εφηβικά χρόνια του Βαγγέλη ανέμελα στο χωριό του το Σελλί, παρέα με φίλους διασκέδαζε σε κρητικά γλέντια, μπορεί να ήταν ένα παιδί χαμηλών τόνων, όμως, όλοι τον αγαπούσαν. Δυστυχώς, όμως, δεν θα πραγματώσει όλα όσα ονειρεύτηκε και δεν θα τον δούμε να μεγαλώνει και τα φετινά γενέθλια θα είναι “μαύρα” για τους γονείς του και με εκείνον απόντα. Ο φοιτητής με τα θλιμμένα μάτια δεν “είναι εκεί” για να σβήσει τα κεράκια στη τούρτα, να κάνει ευχή και τα όνειρά του να πραγματοποιηθούν.
Η επόμενη ημέρα δε θα μπορέσει ποτέ να είναι ίδια για την οικογένειά του, ποτέ έστω και αν λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει. Η πληγή αυτή θα παραμείνει ανοιχτή για πάντα… Ο Βαγγέλης θα μείνει στις καρδιές όλων ακόμη και όταν τα χρόνια θα περάσουν ακόμη και όταν κάποια στιγμή έρθει η συνειδητοποίηση της απώλειας. Σε αυτά τα ιδιότυπα μαύρα γενέθλια όλοι θα εύχονται απλά να δικαιωθεί η μνήμη του και να δοθούν όλες αυτές οι απαντήσεις για να λάμψει η αλήθεια για τις συνθήκες εκείνες που οδήγησαν στην τραγική αυτή εξέλιξη και κόπηκε το νήμα της ζωής του.
Πηγή: Protothema.gr
Δείτε ΕΔΩ Ο Βαγγέλης είχε πει σε συμφοιτητή του: «Αν χανόμουν θα με αναζητούσες;» (video)
