Οσο απίστευτο κι αν φαίνεται, η Αλεξάνδρα Κατσαΐτη δεν ήταν από τα κοριτσάκια που έβαζαν τα τακούνια της μαμάς τους και έψαχναν να βρουν πού είναι κρυμμένο το κραγιόν.
«Ήμουν αγοροκόριτσο. Οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν αγόρια, κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα. Δεν είχα πάνω μου τίποτα κοριτσίστικο. Τα πρώτα μου κοριτσίστικα ρούχα ο κολλητός μου με πήγε και τα πήρα. Έκανα αθλητισμό (κολύμβηση) και είχα άλλη προσέγγιση στην πραγματικότητα. Δεν είχα επαφή με το κομμάτι στο οποίο είμαι, πέραν του ότι η γιαγιά μου ήταν μοδίστρα. Καθώς ήμασταν κοντά με τη γιαγιά μου, η μόδα ήταν μέσα στο οπτικό -και όχι μόνο- πεδίο μου, βέβαια σε λανθάνουσα μορφή.
Ετσι, πάντα με ρωτούσε:
“θες να φτιάξουμε κάτι;”. Κάποια στιγμή πήγα και πήρα ένα ύφασμα και κάτι κουμπιά και το φτιάξαμε. Και μετά φτιάξαμε κι άλλο, κι άλλο… Ετσι, σιγά-σιγά άρχισα να έχω επαφή με το αντικείμενο, μετά τα 17 μου. Διάλεγα από φωτογραφίες σε περιοδικά αυτά που μου άρεσαν τα πιο κουλά, ως συνήθως- και τα φτιάχναμε. Ακόμα τα έχω», λέει μεταξύ άλλων η στιλίστρια στο Πρώτο Θέμα.
