Η νικήτρια του Nomads, Αποστολία Ζώη επέστρεψε από τις Φιλιππίνες και παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο People. Η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε για όλους και για όλα ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη σχέση της με τον Γιώργο Μαυρίδη.
Από την αρχή φάνηκε ότι δεν ταιριάξατε με τον Γιώργο Μαυρίδη. Ποια στοιχεία του χαρακτήρα του ήταν αυτά που σε απομάκρυναν;
Αυτό δεν ισχύει. Ίσα ίσα, έχω πει πολλές φορές πως στην αρχή κάναμε παρέα με τον Γιώργο, και μάλιστα τον αισθανόμουν κοντά μου ως άνθρωπο. Αυτό που μας απομάκρυνε ήταν όταν στις τέσσερις εβδομάδες είπε πως θα του ήταν αναίμακτο να φύγει από την ομάδα. Εκεί στενοχωρήθηκα. Αν θυμηθείτε την αρχή του παιχνιδιού, ήμασταν αρκετά κοντά.
Είχες καταλάβει πριν από την επιστροφή σου στην Ελλάδα ότι αυτή η «κόντρα» με τον Μαυρίδη ήταν κάτι που απασχόλησε πολύ το κοινό;
Για μένα δεν ήταν κόντρα. Παίζαμε ένα δύσκολο παιχνίδι κι, όπως όλοι οι άνθρωποι, είχαμε εντάσεις. Εδώ ένα επιτραπέζιο παίζεις κι έχεις ένταση, πόσο μάλλον ένα τόσο απαιτητικό και δύσκολο παιχνίδι όπως το Νomads. Ήμασταν μακριά από την πατρίδα, κοιμόμασταν στην ύπαιθρο, τρώγαμε λίγο, ήμασταν τραυματισμένοι από τα αγωνίσματα, αδύναμοι κι, όπως καταλαβαίνεις, καθετί σε τέτοιες συνθήκες το βιώνεις μεγεθυμένο. Λογικό, επίσης, να διογκώνεται κάτι τέτοιο τηλεοπτικά. Συμβαίνει πάντα. Η ένταση κρατούσε λίγα λεπτά, κυρίως στα αγωνίσματα και όχι όλη την ημέρα. Στην πραγματικότητα, όμως, ουσιαστικό πρόβλημα δεν είχα ποτέ μαζί του. Συμβιώναμε αρμονικά. Θεωρώ ούτε κι εκείνος μαζί μου, όπως είπε στη συνέχεια. Ζορίστηκε, όπως ζορίστηκα κι εγώ και όλοι μας. Ο Γιώργος είναι άξιος παίκτης και άξιος άνθρωπος.
Μπαίνοντας σε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι σκοπός είναι να ξεχωρίσεις και να διακριθείς. Εσύ δεν πήγες με κάποια στρατηγική;
Λατρεύω τα παιχνίδια. Είχα την τύχη να μεγαλώσω στο Βόλο, που εκεί το παιχνίδι στη γειτονιά ήταν καθημερινό. Η αγάπη μου μεγάλωσε για τα παιχνίδια όσο εγώ μεγάλωνα. Απο τάβλι, χαρτιά και παιχνίδι στην αλάνα μέχρι massive online games. Περίεργο να το συναντάς σε μια γυναίκα, αλλά είναι η διέξοδός μου. Αρχικά στο Νomads μπήκα μόνο για να παίξω. Ούτε για να ξεχωρίσω πήγα ούτε για να διακρίθω. Γι’ αυτό και δεν περίμενα ότι θα φτάσω στον τελικό. Η σκέψη μου ήταν μία κάθε μέρα. Έλεγα «Για να δούμε… θα βρω την καλύτερη λύση για το σημερινό αγώνισμα;». Ήταν σαν να έλυνα γρίφους καθημερινά. Αυτή ήταν η στρατηγική μου!
