Celebrity News

Δήμος Αναστασιάδης: «Έχω βαριάς μορφής δυσλεξία, είναι σαν να έχεις πάντα ένα μικρό εγκεφαλικό»

Δήμος Αναστασιάδης

Στην πιο πρόσφατη εμφάνισή του στο podcast της Δώρας Παντέλη, ο Δήμος Αναστασιάδης, ο αγαπημένος τραγουδιστής της ελληνικής μουσικής σκηνής, άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για ένα ιδιαίτερα προσωπικό και δύσκολο κομμάτι της ζωής του: τη δυσλεξία που τον ταλαιπωρεί από μικρό.

Αναφέροντας την εμπειρία του, εξήγησε πώς η δυσλεξία δεν είναι απλά μια δυσκολία στην ανάγνωση και τη γραφή, αλλά κάτι πολύ πιο περίπλοκο και βασανιστικό. Η περιγραφή του ήταν άκρως αποκαλυπτική: «Έχω ακόμα και σήμερα βαριάς μορφής δυσλεξία. Στη δική μου περίπτωση είναι σαν να έχεις πάντα ένα μικρό εγκεφαλικό. Το μυαλό σου τρέχει, θέλει να πει πράγματα, αλλά δεν είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη ροή της γλώσσας».

Αυτό το καθημερινό εμπόδιο του έκανε τη ζωή του πιο δύσκολη, αλλά του έδωσε επίσης μια μοναδική οπτική γωνία για τον κόσμο γύρω του. Η δυσλεξία, για τον Δήμο Αναστασιάδη, είναι περισσότερο μια πρόκληση στον τρόπο σκέψης, παρά στην απόκτηση γνώσεων. Μίλησε για τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετώπισε στο σχολείο και αργότερα στη ζωή του, για το πώς η διάσπαση προσοχής που προκαλεί η δυσλεξία τον έκανε να χάνει τη σύνδεση με τις λέξεις, να μην εστιάζει σε αυτά που έλεγαν οι άλλοι. Όμως, παρά τις αντιξοότητες, η δύναμή του και η αποφασιστικότητα τον βοήθησαν να προχωρήσει και να καταφέρει σπουδαία πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο.

«Διάσπαση προσοχής σημαίνει ότι κάποιος σου μιλάει και εσύ δεν εστιάζεις σε αυτό, σκέφτεσαι άλλα πράγματα. Κατάλαβα ότι έχω δυσλεξία από το διάβασμα. Τελείωνα ένα βιβλίο και είχα καταλάβει τα μισά», ανέφερε με ειλικρίνεια, δίνοντας στους ακροατές του μια πολύ προσωπική εικόνα για το πώς βιώνει τη συγκεκριμένη κατάσταση.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο όσα είπε ο Δήμος Αναστασιάδης:

Διαβάστε ακόμα:

Νίκος Κουρής: «Στην πραγματικότητα κερδίζει η σχέση από την απιστία»

Eurovision 2025: Η σειρά εμφάνισης των 12 τραγουδιών στον εθνικό τελικό

Ευρυδίκη Βαλαβάνη: «Όλο αυτό μου δημιουργούσε άγχος, γύριζα σπίτι μου και έκλαιγα»