Δώρα Τσαμπάζη για Αλέξανδρο Νικολαΐδη: «Χρωστάω στον άνθρωπό μου να χαμογελάσω ξανά»

Από τον Φραγκίσκος Βιδάλης

Δύο και μισό χρόνια μετά τον θάνατο του αγαπημένου της συζύγου, Αλέξανδρου Νικολαΐδη, η Δώρα Τσαμπάζη άνοιξε την καρδιά της στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και τη δημοσιογράφο Μένια Κούκου. Με λόγια απλά, ανθρώπινα, και βαθιά ουσιαστικά, μίλησε για την πορεία της μέσα στο πένθος, την καθημερινότητά της ως μητέρα και τη δύναμη που αντλεί για να συνεχίσει.

«Δεν είμαι η μοναδική μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της. Είμαστε πολλές. Το λέω πολλές φορές ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι μια πραγματικότητα, είναι εδώ, αποτελούν το 50% των οικογενειών στην Ελλάδα. Και όπως κι εγώ, προσπαθούμε και δίνουμε καθημερινά τη μάχη ώστε τα παιδιά μας να κοιμούνται το βράδυ ευτυχισμένα και ήρεμα», είπε με ειλικρίνεια και συγκίνηση.

Αναφερόμενη στο πένθος, η Δώρα Τσαμπάζη υπογράμμισε πως είναι μια πολύ προσωπική εμπειρία, που βιώνεται με μοναδικό τρόπο από τον καθένα.

«Αν τα παιδιά δεν έχουν μια δυνατή και ήρεμη μαμά, δε θα είναι και αυτά ήρεμα. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι το πένθος είναι μια ξεχωριστή διαδικασία, την απώλεια τη βιώνει ο καθένας διαφορετικά, ακόμη και αν οι ίδιοι οι άνθρωποι πενθούν για το ίδιο πρόσωπο. Πρέπει να δείχνουμε ενσυναίσθηση και σεβασμό σε αυτή τη διαδικασία που δε ξέρουμε πόσο θα κρατήσει για τον καθένα», τόνισε.

Στο ίδιο πλαίσιο, δε δίστασε να αναφερθεί και στις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη, οι οποίες βρίσκονται ακόμη σε σοκ.

«Ειδικά σε αυτούς τους ανθρώπους, τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, που είναι ακόμα σε σοκ και είναι ακόμα σε μηχανισμό επιβίωσης και δεν ξέρουμε αν καταφέρουν να πενθήσουν ουσιαστικά. Σε αυτές τις περιστάσεις εγώ συμβουλεύω απλώς σιωπή», ανέφερε.

Κλείνοντας, με μια φράση που αποτυπώνει το μεγαλείο της ψυχής της, η Δώρα Τσαμπάζη μίλησε για την ελπίδα που σιγά σιγά επιστρέφει στη ζωή της.

«Αυτό που αρχίζει και επουλώνεται μέσα στα χρόνια είναι η πραγματικότητα. Ότι μέρα με τη μέρα καταλαβαίνεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Θεωρώ ότι χρωστάω στη ζωή και στον ίδιο τον άνθρωπό μου να χαμογελάσω ξανά, να συνεχίσω γιατί η ζωή είναι ένα πολύτιμο και ανέλπιστο δώρο», κατέληξε.