Για την παράσταση της «Τζάσμιν» μεταφορά της ταινίας του Γούντι Άλεν «Blue Jasmin» μίλησε η Ελένη Ράντου. Στη συνέντευξη της στο περιοδικό MyTv αναφέρεται στο ρίσκο που είχε αυτή η επιλογή, αλλά και τη δικαίωση της…
Φέτος, μεταφέρατε στο θέατρο το οσκαρικό αριστούργημα «Blue Jasmin» του Γούντι Άλεν. Πότε και γιατί γεννήθηκε αυτή η ανάγκη;
Νομίζω τη στιγμή που είδα την ταινία στον κινηματογράφο. Ένιωσα ότι η Τζάσμιν μοιάζει με την Ελλάδα τόυ σήμερα. Πάντα στηριζόταν στη γενναιοδωρία των ξένων… πόσο περισσότερο σήμερα. Ματαιωμένη και μόνιμα σε νοσταλγική διάθεση των περασμένων μεγαλείων. Όσο για τον ρόλο της Τζάσμιν, η προσέγγιση του Γούντι Άλεν ήταν για μένα τόσο ευφυής. Χρησιμοποίησε μια πολύ δυνατή και δυναμική γυναίκα να τη βάλει σε μια τόσο εύθραυστη ισορροπία. Βαρέθηκα να βλέπω αυτούς τους ρόλους να παίζονται πάντα από εξωτερικά εύθραυστες γυναίκες. Μια τέτοια γυναίκα είναι πολύ αναμενόμενο να ισοπεδωθεί. Μια δυνατή, όμως, γυναίκα περιμένεις να μην εγκλωβιστεί. Κι εκεί η ανατροπή γίνεται μεγαλύτερη.
Η συγκεκριμένη επιλογή αποτέλεσε ένα μεγάλο ρίσκο. Σε τι βαθμό σας δικαίωσε;
Το ρίσκο ήταν οι μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησε η παράσταση ακόμα κι από την ανακοίνωση της. Το «ΟΚ» του Γούντι Άλεν, η πρώτη φορά της Τζάσμιν στο θέατρο… θα μπορούσε να γίνει μια πύρρεια νίκη. Ευτυχώς η στιγμή της έμπνευσης ήταν ευλογημένη και η παράσταση στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Το ωραιότερο σχόλιο που μου λένε και οι φανατικότεροι Γούντι Αλενιστές είναι ότι σε πέντε λεπτά ξεχνούν την ταινία και βλέπουν μία καθηλωτική παράσταση.
Το εκάστοτε ρίσκο, μέχρι τη στιγμή του απολογισμού, φθείρει την ψυχολογία ενός καλλιτέχνη;
Όχι αναγκαστικά. Δίνει πρόκληση. Στη δική μας δουλειά πρέπει να υπερβαίνεις καθημερινά τους φόβους σου. Όταν τους νικάς, νιώθεις πολύ ωραία. Και όταν συμβαίνει αυτό, συνήθως πετυχαίνεις.
Αλήθεια, πώς είναι η «συνάντηση» της Ελένης με την Τζάσμιν;
Εξοντωτική αλλά και τόσο αποκαλυπτική! Κανείς δεν με φανταζόταν σε αυτόν τον ρόλο και τώρα μου λένε πως δεν μπορούν να φανταστούν άλλη. Κι είναι κι αυτά τα καθημερινά μπράβο του κόσμου στον χαιρετισμό. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτή τη συνάντηση.
Σε ποια ατάκα του έργου βρίσκεται το βαθύτερο μήνυμα που θέλετε να περάσετε;
«Μπήκες στη ζωή μου και κάνεις πιθανό ό,τι έμοιαζε απίθανο». Αφιερωμένη εξαιρετικά!
Πόσο σημαντικό είναι να δίνουμε χώρο στις σχέσεις οποιουδήποτε τύπου;
Η ηρωίδα στο έργο το επισημαίνει συνέχεια: «Αφήστε τους ανθρώπους να αναπνεύσουν». Η ηρωίδα πνίγεται για πολλούς λόγους. Αναζητά το οξυγόνο της σε λάθος μέρος. Στο παρελθόν.
