Για την συμμετοχή του στο «The Voice», όπου κατάφερε να φτάσει ως τον τελικό, το πρώτο του τραγούδι, τον θάνατο του πατέρα αλλά και την ασθένεια της μητέρας του, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «ΕΓΩ WEEKLY» ο Λευτέρης Κιντάτος.
– Φανταζόσουν ότι θα έφτανες στον τελικό του «The Voice»;
«Αρχικά δεν σκεφτόμουν καν να πάω στο «The Voice», γιατί ό,τι παρόμοιο παιχνίδι είχε παρουσιαστεί μέχρι τότε στην τηλεόραση ήταν κυρίως στη λογική του reality. Όταν τελικά βρέθηκα εκεί, ο πρώτος μου στόχος ήταν τα lives. Κάθε φορά το μόνο που με απασχολούσε ήταν η επόμενη εμφάνιση. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση ότι θα έφτανα στον τελικό. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αντώνη Ρέμο, που με στήριξε και μου έδειξε αγάπη, και φυσικά στον κόσμο. Για να είμαι ειλικρινής, είχα την εντύπωση ότι το κοινό που ψηφίζει στο «The Voice» δεν θα υποστήριζε το λαϊκό τραγούδι. Με χαροποιεί πολύ το γεγονός ότι λάμβανα ένα σωρό μηνύματα από ανθρώπους 15-70 ετών με το σύνθημα «Ζήτω η λαϊκή μουσική!». Οφείλω επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βασίλη Καρρά. Πέρα από εξαίρετος καλλιτέχνης είναι και ένας σπουδαίος άνθρωπος. Τον ευχαριστώ πολύ για τους στίχους που έγραψε με τον Γιάννη Μαλλιά στο τραγούδι που μου εμπιστεύτηκε, όπως και τον Γαβριήλ Γαβριήλογλου που υπογράφει τη μουσική».
– Πώς είναι η σχέση σου με την πρώην σύζυγό σου; «Μιλάμε και έχουμε πολύ καλή σχέση».
– Σε πόνεσε ο χωρισμός σας; «Ναι. Είναι ένας άνθρωπος που αξίζει πραγματικά. Σπάνια συναντάς τέτοιες ψυχές στη ζωή σου. Καταλάβαμε όμως ότι πραγματικά δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί για άλλους λόγους και όχι γιατί δεν υπήρχε αγάπη. Πολλές φορές η ζωή δεν φέρνει τα πράγματα όπως θα ’θελες. Βιώνεις καταστάσεις που δεν σε αφήνουν να είσαι ο εαυτός σου».
– Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που βίωσες στη ζωή σου;
«Ο θάνατος του πατέρα μου. Έφυγε πριν από τέσσερις μήνες. Το βράδυ τραγούδησα για τις Blind Auditions στο «The Voice» και το επόμενο πρωί πήγα στην κηδεία του».
– Η μαμά σου πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, μια χρόνια ασθένεια που η αντιμετώπισή της απαιτεί μεγάλα αποθέματα δύναμης.
«Από είκοσι ετών ταλαιπωρείται από αυτή την ανίατη νόσο. Είναι ένας τρομερά δυνατός άνθρωπος. Δεν την έχω ακούσει ποτέ να λέει «Γιατί σε εμένα, Θεέ μου». Θαυμάζω κάθε μέρα το σθένος με το οποίο αντιμετωπίζει την κατάστασή της. Έχω ζήσει την εξέλιξη της ασθένειας από πολύ μικρή ηλικία. Όταν ήμουν παιδί, απορούσα βλέποντας τις μαμάδες συνομηλίκων μου να τρέχουν. Νόμιζα ότι καμία μαμά δεν τρέχει ή περπατά. Αυτό το γεγονός με έκανε να έχω περισσότερες ευθύνες απέναντι στη μητέρα μου απ’ ό,τι τα παιδιά της ηλικίας μου. Με ωρίμασε. Μαθαίνεις να ζεις με το πρόβλημα. Αισθάνομαι περήφανος γι’ αυτήν τη γυναίκα. Ήταν πάντοτε δίπλα μας. Μας στήριζε ουσιαστικά. Έκανε τις δουλειές της με όποιον τρόπο μπορούσε. Παίρναμε καθημερινά δύναμη από εκείνη».
– Τι ονειρεύεσαι πια;
«Παλεύω καθημερινά να είμαι αξιοπρεπής. Αυτό μου είχε θέσει ως στόχο στη ζωή μου ο πατέρας μου».
Δείτε ΕΔΩ την εμφάνιση της Ελλάδας στον τελικό της Eurovision (video)
