Στην Αμερική έχουν το μπάσκετ και το μπέιζμπολ, στη Βραζιλία το ποδόσφαιρο, στη Γάλλια το ποδήλατο και δεν υπάρχει σταματημός. Σκέφτηκα πολύ και κατέληξα ότι κάλλιστα θα μπορούσαμε να κρατάμε τα σκήπτρα στην διχόνοια, τον καυγά, τη ζήλια και την απαξίωση. Όχι ένα, πολλά σπορ μαζί. Και με πολύ παρασκήνιο. Σπορ και θέαμα που λένε και οι συνάδελφοι αθλητικογράφοι.
Η Άντζελα είναι μια αδιαμφισβήτητα καλή λαϊκή τραγουδίστρια με πολλές μεγάλες επιτυχίες. Πέρασε την μεγάλη ακμή της και όπως όλοι οι κύκλοι της ζωής πέρασε και στη φάση της φθοράς. Αγαπήθηκε για τη λαϊκότητα της , για την ταπεινή της καταγωγή και προέλευση, τη όποια ποτέ δεν έκρυψε, για την αυθεντικότητα της, όταν με τα λίγο περίεργα Ελληνικά της, χάρισε στιγμές χαμόγελου, και κέντρισε την περιέργεια και το κουτσομπολιού με τους έρωτες και τις έντονες οικογενειακές της ιστορίες.
Ήταν παρ όλα αυτά αγαπητή ακόμα και όταν με τις υπερβολές της έγινε λίγο καλτ φυσιογνωμία, όπως άλλωστε και πολλοί διάσημοι καλλιτέχνες. Κάτι που δεν είναι και κατ ανάγκην κακό.
Και κάπου εδώ ξεκινά η υπερβολή. Έκανε όπως και πολλοί άλλοι πριν από αυτήν μια αστεία διαφήμιση παραφράζοντας ένα τραγούδι της. Μόνο που σ όλους τους άλλους το … συγχωρήσαμε, ενώ την ίδια κυριολεκτικά την σταυρώσαμε. Γιατί να πάρει 40000, λες αν τα έδιναν σε άλλους δεν θα τα έπαιρναν, γιατί να χαλάσει το τραγούδι, λες και πάψαμε να αντιλαμβανόμαστε το αστείο του πράγματος, ακόμα ακόμα και κατηγορίες για μισογυνισμό δέχτηκε.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι μια πλάκα. Είναι χιούμορ. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πολεμάμε τόσο λυσσαλέα, το τελευταίο οχυρό που μας έμεινε για να ξορκίσουμε τη ζοφερή κατάσταση που έχει δημιουργήσει η κρίση, το γέλιο.
Εκτός και αν ο ρατσισμός κάποιων, καθορίζει σε ποιους επιτρέπετε να κάνουν χιούμορ και σε ποιους όχι. Γιατί δηλαδή να δεχόμαστε την πλάκα από ους Αρβύλες , τον Λάκη και τον Θέμο, επειδή είναι μορφωμένοι και όχι από την Άντζελα επειδή δεν έχει τις ίδιες γνώσεις.
Αλίμονο αν για να πεις ένα ανέκδοτο στη παρέα σου πρέπει να έχεις μεταπτυχιακό ή ντοκτορά. Και πόσο επικίνδυνο φαντάζει να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους ακόμα και για τα ευτελή χαρούμενα και αστεία της καθημερινότητας μας. Γιατί αν και αυτό δεν είναι φασισμός, τότε τι άλλο μπορεί να είναι…
Διάβασε ακόμα: Η Μενεγάκη στο Μαξίμου…
Ο Γιώργος γράφει κάθε Σάββατο στα Παραπολιτικά
