“Θα θυμάμαι πάντα τις ώρες που μετρούσα νεκρούς στον αέρα, στον σεισμό του 1999”

Από τον Faysbook

Κοινή συνέντευξη παραχώρησαν ο Παναγιώτης Στάθης και ο Νίκος Ρογκάκος στο 7 Μέρες Tv και στη δημοσιογράφο Εύη Βαλή.

Οι “Πρωινοί Τύποι” του ΑΝΤ1, μίλησαν μεταξύ άλλων για το πώς καταφέρνουν να διατηρούν το χιούμορ του σε δύσκολες καταστάσεις. Ο Παναγιώτης Στάθης αναφερόμενος στις δύσκολες στιγμές που έζησε on air, εξομολογήθηκε πως δεν θα ξεχάσει ποτέ τα όσα βίωσε στο σεισμό του 1999.

Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξής τους:

Πως καταφέρνετε να διατηρείτε το χιούμορ σας στα δύσκολα;

Ν.Ρ.: Είναι το βασικό συστατικό των «Πρωινών Τύπων». Ο Παναγιώτης και εγώ έχουμε ένα μότο! «Οι ειδήσεις μπορούν να δοθούν και αλλιώς». Δηλαδή, με χιούμορ και με διάθεση να βρίσκουμε λύση στα προβλήματα και όχι μόνο καταγραφή της είδησης. Άρα, ναι, το χιούμορ βοηθά και τον κόσμο να δει λίγο πιο ευχάριστα τη ζωή. Δεν λέω να υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα, όπως τώρα με την πανδημία και την Τουρκία, και να γελάμε. Όμως, αυτά είναι δύο θέματα. Υπάρχει και η υπόλοιπη επικαιρότητα, η οποία μπορεί να δοθεί με ευχάριστη διάθεση, όσο γίνεται, και αυτό το ζητά ο κόσμος και μας το λέει.

Π.Σ.: Μιας και απαγορεύθηκαν τα πανηγύρια, εμείς επιμένουμε να είμαστε για τα πανηγύρια. Υπάρχει εξαρχής καλή διάθεση και προοπτική να δούμε τη ζωή αλλιώς και τη δουλειά αλλιώς. Κομβικό ρόλο σ’ αυτό βέβαια παίζει η χημεία με τον Νίκο. Θα σου πω και κάτι άλλο. Οι άνθρωποι που γελούν πολύ – πιθανόν – έχουν κλάψει πολύ προηγουμένως

Ποια ήταν για εσάς η πιο δύσκολη είδηση που μεταδώσατε;

Ν.Ρ.: Πάντα οι δύσκολες ειδήσεις είναι αυτές που έχουν να κάνουν με παιδιά και ηλικιωμένους ανθρώπους. Εκεί πρέπει να τη διαχειριστείς με υπευθυνότητα και σοβαρότητα και να δώσεις την πραγματική εικόνα. Όπως τώρα με την πανδημία, τους θανάτους των συμπολιτών μας ήταν πολύ δύσκολο να τους μεταφέρουμε χωρίς να σπάμε και εμείς οι ίδιοι. Οι πιο δύσκολες ειδήσεις είναι η κακοποίηση παιδιών και της τρίτης ηλικίας. Εκεί, πιστέψτε με, δεν μου είναι καθόλου εύκολο να το διαχειριστώ.

Π.Σ.: Όλα τα ρεπορτάζ είναι τελικά δύσκολα, αν έχεις συνείδηση του ρόλου σου. Θα θυμάμαι βέβαια πάντα τις ώρες που μετρούσα νεκρούς στον αέρα, στον σεισμό του 1999 στην Αθήνα, χωρίς να γνωρίζω καν που είναι η οικογένεια μου.