9 μήνες στην κοιλιά είναι αρκετοί ώστε το βρέφος να συνδέεται με τη μητέρα του –κυρίως στους πρώτους μήνες της ζωής του. Οι άντρες τα βλέπουμε όλα αυτά λίγο ως παρατηρητές. Όσο και να θέλουμε, όση καλή διάθεση κι αν έχουμε, το πλάνο το δικό μας είναι κατά κάποιο τρόπο «δεύτερο» στη ζωή του νεογέννητου.
Όλα αυτά σιγά-σιγά αλλάζουν. Η σχέση αυτή προχωρά σιγά σιγά σε γνωριμία και στην πορεία σε έρωτα. Στον μεγαλύτερο και παντοτινό έρωτα της ζωής σου, της ζωής μας. Το πρώτο χαμόγελο όταν πλησιάζεις, οι πρώτες αντιδράσεις και μετά το σοκ όταν ακούσεις ξαφνικά τη λέξη μπαμπά. Και στην πορεία όλες οι εκπλήξεις που ζεις μέρα με τη μέρα, όταν βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει και να γίνεται σταδιακά ισότιμο και να διεκδικεί τη θέση του στην οικογένεια και στη ζωή.
Και εσύ είσαι εκεί, δίπλα του, στον σημαντικότερο ρόλο της ζωής σου. Το ρόλο του πατέρα. Αυτού που έχει όλη την ευθύνη της κοινωνικοποίησης, της ένταξης. Που είναι το πρότυπο στα καλά και στα κακά. Που πρέπει να διδάξει να ξεχωρίζεις το δρόμο της αρετής από αυτόν της κακίας. Που είναι στο πλάι του παιδιού στις λύπες και στις χαρές. Και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι η ζωή σου δεν έχει πια καμία αξία αν δεν υπάρχουν γύρω σου τα παιδιά σου. Ζεις για αυτά -και πλέον όλα τα άλλα στη ζωή, επιτυχία, δόξα, χρήματα, φαίνονται αμελητέα. Παλιά αν μου έλεγες ότι οι μπαμπάδες γιορτάζουν τη μέρα τους πιθανόν να γελούσα.
Τώρα πια, με δύο παιδιά, περήφανα σας ανακοινώνω ότι ναι, γιορτάζω, δέχομαι ευχές και είμαι πολύ χαρούμενος και πραγματικά περήφανος για αυτό.
Χρόνια μας πολλά λοιπόν…
Και ένα βίντεο για τους μπαμπάδες, ένα βίντεο που ετοίμασαν τα pampers και αξίζει να δεις…
