Το πρόσωπο της φετινής χρονιάς που σε λίγο θα διαλυθεί όπως η ασπιρίνη σε μια κουταλιά νερό και θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας -αμήν και πότε- είναι χωρίς καμία αμφιβολία ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Ένας εξαιρετικά συμπαθής τύπος με ωραίο λόγο που χρησιμοποιεί πάντα λέξεις με θετικό πρόσημο, χορτασμένος και ακομπλεξάριστος, με styling που σε κάνει να χαμογελάς και να βλέπεις πιο ωραία τη ζωή.
Με απίστευτο ταλέντο και τεράστια γκάμα υποκριτικής μακριά από μανιέρες και ευκολίες… Από guest στο “Κωνσταντίνου και Ελένης”, μέχρι το “The Crown” στο Netflix -όσο κι αν κάποιοι επιμένουν πως είναι “μέτριος” ηθοποιός.
Ο πολύς κόσμος τον γνώρισε καλύτερα το τελευταίο διάστημα, όχι ως ηθοποιό -δεν παίζει δηλαδή σε μια σειρά με υψηλή τηλεθέαση – αλλά με την ιδιότητα του Προέδρου του ΣΕΗ.
Και όπως ήταν λογικό και επόμενο τον ξεχώρισε και χωρίς υπερβολή τον έβαλε στην καρδιά. Ναι, η δράση του και όλα όσα έχει κάνει είναι πια γνωστά και δεν θα τα αναφέρω ξανά -θα του δώσω για άλλη μια φορά όμως τα συγχαρητήριά μου.
Αυτό που θα αναφέρω που μου έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση είναι η στάση του απέναντι σε όλους και όλα. Δεν σνομπάρει κανέναν, πηγαίνει με χαρά όπου και όποτε τον καλέσουν. Από τη Φαίη μέχρι ένα κανάλι της επαρχίας, live, σε δηλώσεις στην κάμερα ή μέσω Skype.
Και κάθε φορά είναι σαν να τον βλέπεις να παίζει τον ωραιότερο ρόλο της ζωής του, τον εαυτό του. Με διάφορες χειρονομίες καθώς μιλάει, από μία ανεπαίσθητη κίνηση του καρπού του, μέχρι ένα ολοκληρωμένο γλωσσικό σήμα που περιλαμβάνει τα μπράτσα, τα χέρια και τα δάχτυλά του, θέλοντας να εξηγήσει όσο πιο σωστά όλα όσα εννοεί.
Τον φαντάζομαι με μια τσάντα ταχυδρόμου, σίγουρα χρωματιστή και ίσως στολισμένη με κονκάρδες, γεμάτη με καμιά τριανταριά power banks για να έχει πάντα φορτισμένη τη μπαταρία του κινητού του και να είναι διαθέσιμος να απαντήσει σε όλες τις κλήσεις 25 ώρες το 24ωρο.
Ένας ήρωας blockbuster ταινίας του Χόλιγουντ είναι ο Σπύρος Μπιμπίλας που τρέχει με κινηματογραφική ταχύτητα για να βρίσκεται παντού.
Είμαι σίγουρος πως αν κάποια μέρα αρρωστήσω και δεν έχω κανέναν στην Αθήνα, αν του στείλω ένα μήνυμα λίγο μετά θα μου χτυπήσει το θυροτηλέφωνο κρατώντας μια κατσαρόλα γεμάτη καυτή κοτόσουπα.
Θα ανέβει στο διαμέρισμά μου, θα καθίσει δίπλα μου και θα μου πει κάποια υπέροχη ιστορία από τη ζωή του, όσο θα μου βάζει κομπρέσες και θα φροντίζει να είμαι καλά σκεπασμένος με το πάπλωμά μου.
Για τότε που ήταν μικρός στον Πειραιά και περίμενε να περάσει από τη γειτονιά του ο αρκουδιάρης, ο οποίος έβγαζε την αρκούδα του που την έλεγε Βουγιουκλάκη και την έβαζε και χόρευε το “Νιάου νιάου βρε γατούλα”.
Για τη Σαπφώ Νοταρά που ήταν αχώριστοι φίλοι. Για την εμπειρία του στην Επίδαυρο, παίζοντας στους “Σφήκες” του Αριστοφάνη, δίπλα στον Κώστα Βουτσά.
Περνώντας η ώρα θα εμβαθύνει κι άλλο και θα καταλήξει στη φιλοσοφία ζωής του, μια φιλοσοφία που την ασπάζομαι απόλυτα: «Εγώ καταλαβαίνω ποιοι άνθρωποι έρχονται δίπλα μου και με τον τρόπο τους μου ζητάνε και συγνώμη ακόμα, ότι με είχαν τοποθετήσει αλλού και αλλού με τοποθετούνε τώρα. Επίσης κάποιοι μου εκδηλώνουν τόσο μεγάλη αγάπη που από μέσα μου γελάω γιατί ξέρω ότι δεν είναι πραγματική. Αλλά εντάξει, το διαχειρίζομαι με σοβαρότητα, άσχετα αν φοράω πορτοκαλί ή κίτρινο. Γιατί εγώ είμαι ένας σοβαρός άνθρωπος που πάντα φόραγα και μπλε και κίτρινα και λουλουδάτα και πάντα αυτά θα φοράω γιατί αυτά μου αρέσουν».
Και συ μας αρέσεις σε μας. Μην αλλάξεις ποτέ! Αυτό θα του πω και ύστερα θα φύγει… Γεμάτο το πρόγραμμά του και σήμερα!
Διαβάστε ακόμα:
Κουραμπιέδες: Εύκολοι και λαχταριστοί, θυμίζουν μπισκότα βουτύρου -ΒΙΝΤΕΟ!
Τα ιδανικά σνακ για να μην πάρεις κιλά τα Χριστούγεννα!
