Για το περιοδικό «People» φωτογραφήθηκε ο Χάρης Σιανίδης και παραχώρησε μία από καρδιάς συνέντευξη στην οποία μίλησε για την μοναδική σχέση που είχε και τον έκανε να νιώσει πρωτόγνωρα συναισθήματα, τη νοσηλεία του σε ψυχιατρική κλινική στην Ουγγαρία αλλά και την κρίση πανικού με την οποία ήρθε αντιμέτωπος.
«Ήταν μια σχέση καταδικασμένη από την αρχή, γιατί μας χώριζαν πολλά. Όλο αυτό, όμως, μου έγινε εμμονή και μετά εφιάλτης. Δεν είχα όρεξη να φάω, δεν μπορούσα να μιλήσω, το μυαλό μου ήταν κολλημένο εκεί. Ίσως δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, γιατί ήταν η πρώτη φορά. Έχω την κατάρα να είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν πάντα αυτό που δεν μπορούν εύκολα να έχουν. Είχα βάλει πολύ ψηλά τον πήχη σε όλα, στην εμφάνιση, στο lifestyle, στην επαγγελματική καταξίωση. Θα ήθελα να ζήσω ξανά όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα, αλλά όχι μέσα σε μια τόσο drama queen κατάσταση. Έφτασα σε ένα πολύ κακό σημείο. Έζησα για ένα διάστημα σε ψυχιατρική κλινική στην Ουγγαρία. Είναι κάτι που το λέω για πρώτη φορά. Είχα καταρρεύσει. Είναι μια κλινική για ανθρώπους που έχουν έντονα πάθη, όπως ο τζόγος, τα ναρκωτικά. Εγώ δεν είχα τίποτα από όλα αυτά (ναρκωτικά δεν δοκίμασα ποτέ μου, γιατί ήξερα πως σε κάποια πράγματα είμαι των άκρων και φοβόμουν μήπως κολλήσω), αλλά είχα πάθει ένα είδος εμμονής. Ίσως γιατί επί δεκατέσσερα χρόνια ήμουν σαν ζόμπι που μόνο δούλευε, προσπαθώντας να αποδεικνύω συνέχεια την αξία μου. Δεν πρέπει, τελικά, ποτέ να παραμελούμε τα συναισθήματα και τις όμορφες στιγμές» εξομολογήθηκε ο γνωστός ο Pr manager.
Όλη η πίεση που βίωνε εξαιτίας αυτής της κατάστασης εξερράγη σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. «Είχαμε βγει με φίλους για φαγητό σε ένα εστιατόριο και τότε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, με έπιασε κρίση πανικού. Έσπασα όλο το εστιατόριο κι ένας επιχειρηματίας φίλος μου, με τον οποίο ήμασταν μαζί στο ταξίδι, με βοήθησε βρίσκοντας αυτή την κλινική απεξάρτησης. Δεν μπορούσα με τίποτα να γυρίσω στην Ελλάδα», αποκάλυψε, και κατόπιν πρόσθεσε αναφορικά με την περίοδο της νοσηλείας του: «Ήταν ένα παραμυθένιο μέρος μέσα σε ένα δάσος. Οι συνεδρίες με τους ειδικούς γίνονταν στα αγγλικά και είχαμε και κάποια group therapies. Με βοήθησε πολύ όλο αυτό. Η Ουγγαρία έχει μεγάλη παράδοση στην κλινική ψυχολογία. Οι Géza Rόheim, Franz Alexander, David Rapoport ήταν διάσημοι Ούγγροι ψυχαναλυτές. Στη μητέρα μου μίλησα για όσα μου συνέβησαν μόνο όταν επέστρεψα. Ίσως έπρεπε να συμβεί αυτό για να συζητήσω με τη μαμά μου πλέον τα πάντα. Μια γυναίκα 65 χρόνων μού στάθηκε και μου έδωσε τις πιο ωραίες συμβουλές, λες και ήταν 35 χρόνων με τέσσερα πτυχία».
Ο πρώτος ψυχαναλυτής, με τον οποίο μίλησε μετά την κρίση πανικού, του είπε πως ο βαθμός της στενοχώριας που είχε ήταν στο επίπεδο της μητέρας που χάνει το παιδί της. «Η θλίψη που βιώνει κάποιος μετριέται μέσα από κάποια τεστ και εκείνη που βρίσκεται στην υψηλότερη βαθμίδα είναι αυτή της μητέρας που χάνει το παιδί της. Η δική μου στενοχώρια, όπως μου είπαν, ήταν αυτού του βαθμού. Δεν είχα συμπτώματα κατάθλιψης (όπως, π.χ., να είμαι απεριποίητος, να μη θέλω να κάνω μπάνιο), αλλά δεν μπορούσα να φάω και κάπνιζα συνέχεια. Έφτασα 60 κιλά, με 1,92 μ. ύψος. Όμως, νιώθω περήφανος γιατί δεν πήρα ποτέ αντικαταθλιπτικά, όπως μου πρότειναν. Το πάλεψα μόνος μου με συζήτηση και ψυχανάλυση. Θυμάμαι, όταν γύρισα στην Ελλάδα, η Χαρά Πάκου, η γιατρός που με βοήθησε πολύ και με κουράριζε για καιρό, επειδή ξυπνούσα και δεν μπορούσα με τίποτα να σηκωθώ, με είχε ρωτήσει αν νιώθω να με “καταπίνει” το κρεβάτι. Ένιωθα ακριβώς αυτό. Ήταν σαν να ανοίγει το στρώμα και να με “καταπίνει” μέσα, να προσπαθώ να σηκωθώ και να μην μπορώ. Εκείνη την εποχή έφτασα και στο πρώτο στάδιο ενός αυτοάνοσου νοσήματος, το οποίο ευτυχώς κατάφερα να ξεπεράσω», επεσήμανε ο ίδιος.
Διαβάστε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί με το Πρώτο Θέμα!
Δείτε ΕΔΩ ποια γνωστή ηθοποιός δήλωσε: «Καβάλησα το καλάμι αλλά είχα την εξυπνάδα να μην το δείχνω»
