Το να μην κοιμάστε αρκετά μπορεί να σας φτάνει στα πρόθυρα της κατάρρευσης, αλλά μήπως σας παχαίνει κιόλας; Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο πιστεύουν ότι είναι μια σοβαρή πιθανότητα.
Σε μια καινούρια μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στα Χρονικά της Γενικής Παθολογίας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τέσσερις νύχτες στέρησης ύπνου μειώνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη στα λιποκύτταρα κατά ένα ποσοστό της τάξεως του 30 τοις εκατό. Και όσο λιγότερο ευαίσθητα είναι τα κύτταρά σας στην ινσουλίνη, τόσο λιγότερο παράγει το σώμα σας την ορμόνη-ρυθμιστή της πείνας τη λεπτίνη.
Αυτή είναι μια από τις πρώτες έρευνες που δείχνουν ότι ένα κύτταρο εκτός εγκεφάλου, το λιποκύτταρο, χρειάζεται επίσης ύπνο¨, λέει ο εισηγητής Matthew Brady, Ph.D., αντιπρόεδρος της Επιτροπής του Μοριακού Μεταβολισμού και Διατροφής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο.
Ο Brady και μια ομάδα ερευνητών έβαλαν επτά υγιείς νέους σε δυο διαφορετικές καταστάσεις προς μελέτη: στην πρώτη φάση, πέρασαν 8,5 ώρες στο κρεβάτι για τέσσερις νύχτες στη σειρά ( οι συμμετέχοντες κοιμήθηκαν βαθιά 8 ώρες κάθε νύχτα, το ιδανικό). Ένα μήνα αργότερα, πέρασαν 4,5 ώρες στο κρεβάτι για τέσσερις νύχτες. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι μόνο 4 ώρες ύπνου έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο μεταβολισμό. Μετά την τέταρτη νύχτα, οι συμμετέχοντες στην έρευνα έκαναν τεστ ανοχής στη γλυκόζη και βιοψία λιποκυττάρων. Και ναι, η πρόσληψη τροφής ήταν ελεγχόμενη και ταυτόσημη.
Πώς ο ύπνος επηρεάζει το λίπος
Οι εισηγητές βρήκαν ότι η στέρηση ύπνου κάνει τα λιποκύτταρα λιγότερο ευαίσθητα στην ινσουλίνη, μια ορμόνη που χρησιμοποιούν τα κύτταρα για να μετατρέψουν τη γλυκόζη σε ενέργεια. Ο Brady εξηγεί ότι η πρόσληψη ινσουλίνης-διεγερτικής γλυκόζης είναι ανάλογη με την έκκριση της λεπτίνης, μιας ορμόνης που δημιουργείται στο λιποκύτταρο και ρυθμίζει τη πείνα. Όσο λιγότερο ευαίσθητα είναι τα κύτταρα στην ινσουλίνη, τόσο λιγότερη λεπτίνη παράγουν και τόσο πιο πολύ πεινάτε. Και το μέγεθος της μείωσης στη περίπτωση αυτή είναι εκπληκτικό.
“Ένα 30 τοις εκατό μείωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη ισοδυναμεί με γήρανση του μεταβολισμού των ατόμων 10-20 χρόνια μόνο με τέσσερις νύχτες με 4,5 ώρες ύπνο” λέει ο Brady.
“είναι ότι πήραμε κάποιον που ήταν στο σημείο καμπής για την ανάπτυξη της μεταβολικής νόσου και απλά τον ώθησε στο τέρμα. Οι εθελοντές ήταν πολύ νέοι και υγιείς.”
Ο Brady επισημαίνει ότι τα ευρήματα είναι σημαντικά διότι δείχνουν ότι ο ύπνος θα μπορούσε να είναι μια θεραπεία για τη παχυσαρκία. Για το σκοπό αυτό, η επόμενη μελέτη του θα αποτελείται από τη προσπάθεια της βελτίωσης του ύπνου υπέρβαρων ή παχύσαρκων ατόμων που έχουν αποφρακτική άπνοια ύπνου για να εξετάσει αν η ποιότητα του ύπνου έχει κάποια επίδραση στην ευαισθησία στην ινσουλίνη και τον μεταβολισμό. Είναι ενθουσιασμένος για τον πιθανό αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια μελέτη: “Είναι δύσκολο να πείσεις τους ανθρώπους να ακολουθήσουν μια δίαιτα και να γυμνάζονται αλλά εάν μπορούσες να αποδείξεις ότι η βελτίωση της ποιότητας του ύπνου και της διάρκειας του έχει θετικά οφέλη, θα μπορούσε να είναι μια πιο έυκολη θεραπευτική παρέμβαση για τους ανθρώπους να αναλάβουν.”
