Μαμά-Παιδί
Η «τρομοκρατία» των βιβλίων εγκυμοσύνης! Κάνει καλό ή όχι να διαβάζεις όλα όσα μπορεί να πάνε λάθος;
Αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση. Ναι, φυσικά και είναι καλό και εξαιρετικά χρήσιμο να ξέρεις τι συμβαίνει στο σώμα σου, όπως και τι συμβαίνει στο μωρό σου, αφού έτσι δέχεσαι πιο ήρεμα όλα όσα αλλάζουν καθημερινά. Υπάρχουν και κάτι φοβερές εφαρμογές στα κινητά (όπως το app “I’m expecting” στο iphone) που για μένα αποδείχθηκαν πολύ βοηθητικές.
Τώρα, όσον αφορά στα βιβλία και τα ιατρικά σάιτ, ισχύει πως πολλές φορές μέσα από αυτά βρίσκεις και τους σωστούς τρόπους να αντιμετωπίσεις κάποια από αυτά που σου συμβαίνουν σ’ αυτή τη φάση της ζωής σου. Π.χ. τήν πρωινή ναυτία (που σε εμένα για παράδειγμα ήταν βραδινή κι ας μην διάβασα πουθενά τον όρο ‘βραδινή ναυτία). Για τη ναυτία, λοιπόν, με βοήθησε πολύ η συμβουλή «τρώγε κάθε 3 ½ ώρες κάτι λίγο για να μην μένει άδειο το στομάχι». Παραδόξως, αντί να συνεχίσω να ξερνάω σαν γατί, όπως τον πρώτο καιρό της ναυτίας που έτρωγα μόνο κριτσίνια γιατί νόμιζα πως μόνο αυτά θα «κρατήσει» ο οργανισμός, με τα μικρά και συχνά γεύματα η τάση για εμετό μειώθηκε αισθητά. Ναι, εκεί τα βιβλία βοήθησαν.
Όμως, όπως ισχύει σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, έτσι και στην ενημέρωση της εγκύου ισχύει το «παν μέτρον άριστον». Θέλω να πω πως αν δεν συντρέχει συγκεκριμένος λόγος ή αφορμή, δεν είναι απαραίτητο να ξεκοκαλίζεις κάθε υποπερίπτωση σπάνιας ασθένειας γιατί τότε… απλά τρελαίνεσαι.
Το είχα πάθει όταν έμαθα για το βακτήριο Listeria monocytogenes, που μπορεί να βρεθεί σε αλλαντικά, ωμά ψάρια, γαλακτοκομικά από μη παστεριωμένο γάλα ή ακόμα και σαλάτες, και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για εγκυμονούσες. Είχα φάει ένα τοστάκι με ζαμπόν όταν το διάβασα και αμέσως μετά με έλουσε κρύος ιδρώτας και ήθελα, φυσικά, να βγάλω το τοστάκι. Όχι από βραδινή ναυτία. Από τρόμο. Γιατί, όπως έλεγε το βιβλίο, οι εγκυμονούσες έχουν 20% περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από αυτό το φρικιαστικό βακτήριο, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε καθόλου ευχάριστα γεγονότα όπως πρόωρη γέννα, αποβολή, μόλυνση του νεογνού, ακόμα και θάνατο του νεογνού -υπήρχε μια έρευνα που έλεγε πως το 22% των εγκύων που προσβλήθηκαν από λιστερίαση έχασαν το μωρό.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, πέρασα μια βδομάδα άρρωστη, κλαίγοντας και μιλώντας καθημερινά στο τηλέφωνο με τον γυναικολόγο που προσπαθούσε να με καθησυχάσει. Δεν είχα κανένα από τα συμπτώματα της λιστερίασης, μου εξηγούσε. Ήταν η εποχή που ορκίστηκα πως δεν θα ξαναφάω ποτέ ζαμπόν στη ζωή μου ξαναέφαγα, βέβαια, αλλά μήνες μετά). Για να μην το κουράζω, τελικά, δεν προσβλήθηκα από λιστερίαση και το μωρό ήταν μια χαρά.
Από τότε, όμως, αποφάσισα να ακολουθήσω μια άλλη συμβουλή, επίσης από δημοφιλές σάιτ για μελλοντικές μαμάδες. «Don’t read what to expect when you’re expecting», έλεγε η ψυχολόγος που υπέγραφε το άρθρο. Δηλαδή, όταν είσαι έγκυος μην διαβάζεις για όλα όσα μπορεί να συμβούν. Η πρότασή της ήταν να διαβάσεις ένα ωραίο μυθιστόρημα ή να δεις μια ωραία ταινία. Θυμάμαι, τότε έκατσα και είδα το Up!, εκείνο το παιδικό με τον παππού που θέλει να απογειώσει το σπίτι του με μπαλόνια και είναι ίδιος ο Ζάχος Χατζηφωτίου. Κι εκεί, βέβαια, πλάνταξα στο κλάμα. Αυτό το κλάμα, όμως, τουλάχιστον το ευχαριστήθηκα.
