Για όλα τα παιδιά της γης…
Για τα παιδιά…προσφυγόπουλα…
Για τα παιδιά των φαναριών….
Για τα κακοποιημένα παιδιά….
Για τα παιδιά που ποτέ δεν έμαθαν το άλφα και το βήτα….
Για τα διαφορετικά παιδιά…..
Για τα δικά μας παιδιά που στα μάτια τους γράφεται το μέλλον της γης……..
ας διαβάσουμε τον ποιητή….κι αυτό αρκεί….
κι ας αγωνιστούμε γι αυτά, την κάθε μέρα του χρόνου….
κι όχι απλά….επετειακά….
”Για το παιδί”, Γιάννης Ρίτσος
Τα παιδιά θέλουν παπούτσια, τα παιδιά θέλουν ψωμί,
θέλουνε και φάρμακα, δούλεψε κι εσύ!
Γέλα, κλαίγε κι όλο λέγε, το παιδί: ζωή!
Ζύμωνε στη σκάφη, πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί,
ένα καλυβάκι, μια μικρούλα αυλή…για το παιδί!
Ζύμωνε το χώμα με το δάκρυ δάκρυ,
φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί,
να πετάει τη νύχτα και να κελαηδεί…για το παιδί!
Τούτη είν’ η ζωή μας…τίποτ΄άλλο…
Το Παιδί Ζωή!
