Μαμά-Παιδί

Γιατί δεν πρέπει να λέμε συνέχεια «Πρόσεχε» στα παιδιά μας!

Και όμως έχω πιάσει άπειρες φορές τον εαυτό μου να λέει «Πρόσεχε» και φυσικά είναι κάτι τόσο ασαφές για την Κωνσταντίνα που δε μου δίνει καμία σημασία.

Πρόκειται για μια άσχημη συνήθεια που έχουμε οι γονείς που ίσως κάποιες φορές γίνεται συνήθεια ή αντανακλαστικά χωρίς όμως να μεταφέρει ένα ουσιαστικό μήνυμα στο παιδί.

Γιατί όμως δεν πρέπει να το επαναλαμβάνουμε και γιατί σχεδόν ποτέ δε λειτουργεί;

Είναι αόριστο: Πρόκειται για μια ασαφή οδηγία που στερείται ουσιαστικής καθοδήγησης. Δε λες δηλαδή στο παιδί τι ακριβώς πρέπει να κάνει και δεν περιγράφεις τον κίνδυνο που πρέπει να γνωρίζει.

Εμείς λέμε πρόσεχε σχεδόν στα πάντα κάτι που δεν αφήνει στο παιδί περιθώρια να κατανοήσει τους διαφορετικούς κινδύνους.

Φοβόμαστε παραπάνω απ´ό,τι χρειάζεται: Οι μεγάλοι έχουμε άλλη αίσθηση του κινδύνου. Εγώ για παράδειγμα μικρή έμπαινα σε όλα τα παιχνίδια στο λούνα παρκ και τώρα φοβάμαι τα πάντα.

Γενικότερα τις δικές μας φοβίες είναι λάθος να τις μεταφέρουμε στα παιδιά μας. Με το να λέμε επανειλημμένα «πρόσεχε» ενσταλάζουμε φόβο και άγχος στα παιδιά και τους βάζουμε φρένο να δοκιμάσουν νέα πράγματα. Γίνεται δηλαδή ένα τροχοπέδι στην αυτοπεποίθηση και στην ανεξαρτησία του παιδιού.

Περιορισμένες ευκαιρίες μάθησης: Αν λέμε στα παιδιά να είναι προσεκτικά μπορεί να μην έχουν την ευκαιρία να μάθουν από τα λάθη τους και να αναπτύξουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Οι προκλήσεις και τα λάθη είναι ένα φυσικό μέρος της μάθησης και της ανάπτυξης.

Έλλειψη εμπιστοσύνης: Με το συνεχές πρόσεχε στέλνουμε το μήνυμα ότι δεν εμπιστεόμαστε την κρίση του παιδιού.

Άρα στο παιδί δημιουργείται ένα αίσθημα εξάρτησης, χωρίς να μπορεί να αναπτύξει τις δικές του δεξιότητες κρίσης και λήψης αποφάσεων.

Φυσικά είναι σημαντική η ασφάλεια των παιδιών και σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να παρέμβουν οι γονείς.

Ωστόσο η χρήση του «πρόσεχε» πρέπει να γίνεται με φειδώ καθώς τα παιδιά χρειάζονται άλλου είδους καθοδήγηση και πάνω απ´όλα εμπιστοσύνη.

Οπότε μάλλον οι γονείς θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τι λέμε και πως το λέμε.

Μια ματιά ακόμα: Ζητούν συγγνώμη οι γονείς;