Βλέποντας διάφορα βιντεάκια στο TikTok που μαμάδες ανεβάζουν δείχνοντας το μωρό τους να παρακολουθεί τηλεόραση και αυτές να έχουν τον πολυπόθητο χρόνο να κάνουν τις δουλειές τους όλες δεν μπορώ παρά να τις καταλάβω.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν το κάνω γιατί φυσικά τα έχω φορτώσει στον κόκορα που λένε. Θα κάνω όσες δουλειές μπορώ όταν κοιμάται, που υπενθύμιση κοιμάται ελάχιστα μέσα στη μέρα και θα την βγάλω την υπόλοιπη κάτω στο πάτωμα μαζί της με παιχνίδι.
Ούτε και αυτό είναι το θεμιτό, τη μεσούλα μου ρωτήστε. Αν λοιπόν αναρωτηθώ τι μου λείπει από τη ζωή μου πριν το μωρό ένα βασικό είναι η τηλεόραση καθώς γνωστός τηλεορασάκιας. Ήμουν ικανή να δω μέχρι και τηλεμάρκετινγκ. Επειδή λοιπόν κάθομαι πια στο δωμάτιο της μικρής την περισσότερη μέρα και επειδή δεν την ανοίγω ποτέ για να δώσω το καλό παράδειγμα (τρομάρα μου) γιατί αν δει ανοιχτή τηλεόραση το μάτι της γαρίδα, κατέληξα να μην βλέπω καθόλου. Απάτησα την τηλεόραση με τα παιδικά παιχνίδια χα χα χα χα.
Πέρα από την πλάκα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά το να βλέπουν τηλεόραση βρέφη μέχρι 18 μηνών. Από κει και πέρα μέχρι την ηλικία των 5 μπορούν να βλέπουν επιλεγμένα προγράμματα μάξιμουμ μια ώρα.
Δεν αναφέρω τάμπλετ, κινητά… Αυτό είναι άλλη πονεμένη ιστορία. Να βλέπεις πραγματικά μωράκια να ξέρουν να χειρίζονται το κινητό τέλεια και να επιλέγουν βιντεάκια.
Το έχω διαπιστώσει και σε μεγαλύτερα παιδιά δημοτικού. Δεν έχουν μάθει να παίζουν. Λες και έχει «κοιμηθεί» ο εγκέφαλός τους, λες και έχουν «υπνωτιστεί» από την πολλή οθόνη.
Έτσι το καλοκαίρι που σκαρώσανε μια συμμορία τα ανίψια μου με άλλα παιδιά της γειτονιάς στο εξοχικό μας έπρεπε να τους δώσω διάφορες ιδέες για παιχνίδια μέχρι και να τους βοηθήσω να φτιάξουν κρυμμένο θησαυρό. Θέλω να καταλήξω ότι εμείς όταν ήμασταν παιδιά τα κάναμε από μόνοι μας και δεν χρειαζόταν η βοήθεια κάποιου μεγάλου. Τα σημερινά παιδιά έχουν μάθει μόνο κινητό.
Ομολογώ ότι είναι μεγάλο δέλεαρ να κάθεται και μένα ακούνητη μπροστά από μια οθόνη, να κάνω δουλειές και όταν κοιμάται να ασχολούμαι με κάτι άλλο ή έστω να έχω χρόνο για τον εαυτό μου αλλά δεν έχω ακόμα υποκύψει.
Και φυσικά δεν κουνάω το δάχτυλο σε καμία μαμά που έχει τους δικούς της τρόπους. Άλλωστε σε σημεία απόλυτης παράκρουσης εκεί που δεν κάθεται για την πάνα ή που θέλει να κάνει τα δικά της έχω και έγω υποκύψει στο μικρό ελεφαντάκι που άλλωστε το ακούμε και εκατό φορές. Φοίβο Δεληβοριά σε ψάχνω να ξέρεις!!
Ας κάνουμε λίγη υπομονή, ας πούμε μια ιστορία παραπάνω και ας παίξουμε λίγο περισσότερο. Θα περάσουν τα χρόνια και ούτε να μας φτύσουν δε θα θέλουν.
Μια ματιά ακόμα:
“Mαμά, υπάρχει Άγιος Βασίλης;” Να πεις την αλήθεια στο παιδί σου ή όχι;
