Τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση κι έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε ότι αφορά στους ενδεδειγμένους τρόπους για να μεγαλώσουμε το παιδί μας. Πολλές θεωρίες, συχνά αντικρουόμενες, όσον αφορά τον θηλασμό, το ποτέ μια μαμά είναι καλό να επιστρέψει στη δουλειά, θεωρίες γα την ηλικία που ένα παιδί είναι έτοιμο να πάει σχολείο, για την ηλικία που είναι καλό να ξεκινήσει μια δραστηριότητα και φυσικά εκτεταμένες αναφορές στις «σωστές» συμπεριφορές των παιδιών.
Και μέσα σε αυτές τις συζητήσεις, συναντούμε συχνά τον ανταγωνισμό των μαμάδων, το mum shaming όπως έχει προσδιοριστεί το φαινόμενο αυτό, την ανάγκη όχι να μοιραστούν, να συναισθανθούν, να μάθουν, να ενθαρρύνουν αλλά να επικρατήσουν και να κερδίσουν τα σκήπτρα της καλύτερης μαμάς αλλά και τη θετική γνώμη, την αναγνώριση των άλλων μαμάδων. Όμως τελικά, γιατί μας νοιάζει τόσο το τι λένε οι άλλες μαμάδες για εμάς και γιατί άραγε υποκύπτουμε συναισθηματικά στην ανάγκη τους να μας μειώσουν με άμεσο η έμμεσο τρόπο;
Αρχικά αν μας ενδιαφέρει γενικότερα η εικόνα που προβάλλουμε προς τα έξω κι αν η γνώμη των άλλων είναι ούτως η άλλως σημαντική για εμάς, είναι αυτονόητο πως θα μας ενδιαφέρει και το κατά ποσό ως μητέρες φαινόμαστε ικανές, αρκετές, αποτελεσματικές. Οι μητέρες που αγωνιούν για την εικόνα που προβάλλουν στον περίγυρο είναι και εκείνες που -πιο έντονα από τις άλλες- θα έχουν διαφορετική συμπεριφορά στο σπίτι και άκρως αντίθετη εκτός σπιτιού, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσουν την μητέρα που θεωρούν πως οι άλλοι θέλουν να βλέπουν σε εκείνες, κι έτσι τα όρια ανοχής τους είναι πιο ελαστικά στο σπίτι παρότι έξω από αυτό όπου και αγωνιούν για το πως θα φανούν.
Ακόμη, η γνώμη των άλλων μαμάδων μπορεί να ακουμπά σε δικές μας ανασφάλειες, σε δικά μας ευάλωτα σημεία για τα οποία νιώθουμε ούτως η άλλως ενοχές, «εγώ θεωρώ πως λείπεις πολλές ώρες από το παιδί», «δεν τον βλέπω και πολύ συνεργάσιμο τον γιο σου», εκφράσεις που βρίσκουν την αχίλλειο πτέρνα μας και μας γεμίζουν άγχος και ταραχή μιας και νιώθουμε την επίκριση και το κατηγορώ του περιβάλλοντος σχετικά με ζητήματα που ήδη μας απασχολούσαν.
Η γνώμη των άλλων μαμάδων μας ενδιαφέρει και για έναν ακόμη σπουδαίο λόγο, γιατί έχουμε πραγματικά μεγάλη ανάγκη το να είμαστε καλές μαμάδες. Κι έτσι συχνά συγκρινόμενες με τις υπόλοιπες μαμάδες, προσπαθούμε να αντιληφθούμε την αξία του εαυτού μας και το κατά ποσό τελικά τα καταφέρνουμε. Κάνουμε όσα κάνουν οι άλλες για τα παιδιά τους; Έχουμε τόση υπομονή; Μαγειρεύουμε το ίδιο συστηματικά και ευφάνταστα; Βάζουμε τόσο αποτελεσματικά τα όρια όσο εκείνες; Είμαστε οι μαμάδες του χαλιού παίζουμε με τις ώρες με τα παιδιά μας ή είμαστε από εκείνες που τρέχουν και δε φτάνουν;
Ας πάρουμε μια ανάσα. Η μητρότητα είναι δύσκολη. Το μα μεγαλώνεις παιδιά δεν είναι καθόλου εύκολο και μπορεί να σε βγάλει εκτός ορίων, εκτός θεωριών και ιδανικών. Όμως, προσπαθείς. Κι ακόμη και αν η προσπάθεια δεν σε δικαιώνει άμεσα, η σταθερή προσπάθεια μας να εξελισσόμαστε και να βελτιωνόμαστε θα μας δικαιώσει σε βάθος χρόνου, όχι μέσα από το τέλειο παιδί μας, αλλά μέσα από την κοντινή συναισθηματική σχέση που θα έχουμε χτίσει μαζί του. Γι’ αυτό ας βάλουμε την ενέργεια μας στη σχέση μας μαζί του και όχι στο τι κάνουν οι άλλες μαμάδες κι ας προστατεύσουμε τον εαυτό μας από την κριτική των άλλων βάζοντας όρια και κρατώντας στο μυαλό μας πως η γνώμη των άλλων για εμάς, αποτελεί ένα δικό τους πρόβλημα.
Από την Φρόσω Φωτεινάκη, MBACP Συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 211 1845239
Κινητό: 6981015684
Φώτο: Pinterest
Μια ματιά ακόμα: Πώς επηρεάζει η εικόνα που έχουμε για το σώμα μας την ερωτική μας ζωή;
FAYSKORDA
Κάνετε εγγραφή στο Newsletter της Φαίης και μάθετε πρώτοι τα πιο hot νέα!
Με την εγγραφή στο Newsletter αποδέχεστε τους όρους χρήσης
