Θα γυρίσεις από την εκκλησία με ένα αντίδωρο στη χούφτα. Θα ξεντυθείς γρήγορα αλλά σχολαστικά.
Το καθαρισμένο με τη βούρτσα παλτό θα κρεμαστεί στην ντουλάπα. Κάτω του οι μαύρες μπότες, ξεχειλισμένες από τσαλακωμένες εφημερίδες για να τεντωθεί ξανά η σάρκα τους.
Το λευκό πουλοβεράκι σου θα μπει στη μικρή λεκανίτσα με χλιαρό νερό και λίγο σαμπουάν. Η πλισέ φούστα στον καλόγερο, περιμένοντας να φορεθεί άλλη μια φορά μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα. Μέχρι να καταλήξει κι αυτή στα άπλυτα μαζί με το καλσόν, πάντοτε στο χρώμα της καραμέλας.
Οι πέρλες θα μείνουν στο λαιμό μέχρι το βράδυ. Θα τις χαϊδεύεις όταν τελειώσουν οι δουλειές. Με μανία. Θέλοντας να κρατήσεις απασχολημένα τα δάχτυλά σου. Λες και όση ζωντάνια σου έχει απομείνει από το πρωί θα είναι συγκεντρωμένη εκεί.
Με τη ρόμπα σου δεμένη θα πας στην κουζίνα και θα βάλεις τέρμα το ραδιόφωνο. Ύστερα θα αρχίσεις να τσιγαρίζεις τον κιμά.
Κι εγώ στο διπλανό δωμάτιο θα στριφογυρνάω στο κρεβάτι, κουκουλωμένος κάτω από την κουβέρτα. Ξανά και ξανά. Παστίτσιο εσύ, πασχαλινό αρνί εγώ.
Να μην αντέχω. Να θέλω να σου φωνάξω σκάσε μαζί με όσες βρισιές ξέρω. Να ανοίγω το στόμα μου αλλά η φωνή μου να πνίγεται στα παράσιτα. Να φαντάζομαι πως σου χώνω όλο τον κιμά στο στόμα. Πως σε χτυπάω απανωτά στο κεφάλι με το ραδιόφωνο. Μια μαμά εσύ, ένα γιος -ήρωας του Κοκκινόπουλου εγώ.
Να μαζεύω όση ενέργεια μου έχει απομείνει από το ξενέρωμα του χτεσινού μεθυσιού και να γλιστράω αθόρυβα στην τουαλέτα. Εσύ όμως να με καταλαβαίνεις -πάντα τα καταλαβαίνεις όλα- αλλά να προσποιείσαι πως συνεχίζεις το ανακάτεμα. Με μάτια, βάζω στοίχημα που λαμπυρίζουν από χαρά. Που δεν με άφησες να κοιμηθώ άλλο λίγο. Που μου κατέστρεψες ακόμα ένα πρωινό Κυριακής.
Να βγαίνω και να έχεις έτοιμο το ζεστό μου γάλα μαζί με δυο φέτες ψωμί με μέλι. Που φυσικά δεν με αφήνεις να ακουμπήσω αν δεν κάνω πρώτα το σταυρό μου και δεν φάω το αντίδωρο. Να εκτελώ μηχανικά τις παραγγελίες σου και να φεύγω ξανά για το δωμάτιό μου.
Εκεί, μέχρι να βράσεις τα μακαρόνια, μέχρι να απλώσεις την μπεσαμέλ μέχρι να ψήσεις το κωλοπαστίτσιο σου. Εκεί, κουκουλωμένος ξανά κάτω από την κουβέρτα να αναζητώ λίγη ησυχία, ανάμεσα στις ειδήσεις, τις διαφημίσεις, τις μουσικές σου. Ένας οργισμένος έφηβος να ανασαίνω στο ρυθμό της λάτρας και της υστερίας σου. Γιατί μετά το μαγείρεμα σειρά έχει το καθάρισμα. Νεροχύτης, ξεσκόνισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα.
Κι ύστερα να πετάξεις τη ρόμπα, να πλυθείς γρήγορα, να ντυθείς με τα κυριακάτικά σου και να στρώσεις το τραπέζι. Να μαζευτεί όλη η οικογένεια, να έρθουν και κάμποσοι από το σόι. Να καθίσουν όλοι γύρω από το κοφτό τραπεζομάντιλό σου και να σου λένε μπράβο για το φαί σου. Και συ να χαμογελάς γεμάτη ικανοποίηση, να μαθαίνεις για τις ζωές τους και στο τέλος να αναρωτιέσαι τι να κάνεις με τον μικρό που δεν σε ακούει και κάνει πάντα τα δικά του.
Κι ο μικρός -εγώ να καταβροχθίζω το παστίτσιο σου με διαβολεμένη όρεξη. Γιατί ξέρω πως όταν αδειάσω το πιάτο μου θα μπορέσω επιτέλους να σηκωθώ από το τραπέζι και να πάω ξανά στο δωμάτιό μου.
Μέχρι το βράδυ θα έχεις μπει πολλές φορές χωρίς καν να χτυπήσεις την πόρτα. Για να με ρωτήσεις ανάμεσα σε φωνές και καυγάδες αν έχω διαβάσει, αν θα κάνω μπάνιο σήμερα για να ανάψεις τον θερμοσίφωνα ή αύριο πριν το σχολείο, αν θέλω ένα τοστ.
Ένα σωρό ερωτήσεις που ζητάνε άμεσες απαντήσεις και που δεν έχω καμία όρεξη να στις δώσω.
Θα μεσολαβήσουν εκατοντάδες πρωινά Κυριακής. Τα τελευταία με Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον. Φυτεμένη σε ένα κρεβάτι γεμάτη πληγές κατάκλισης. Αδύναμη, παραδομένη κι αναξιοπρεπής -σε κανέναν δεν αξίζει αυτό το τέλος.
Τα μάτια σου μόνο θα συνεχίζουν να τρεμοπαίζουν. Κόντρα σε μια ζωή που λίγο λίγο σου ξεγλιστράει. Ώσπου ένα πρωινό Κυριακής θα σταματήσουν κι αυτά.
Ο έφηβος θα έχει γίνει πια 43 χρονών αλλά θα συνεχίζει να σε περιμένει με ανοιχτό το στόμα να του δώσεις το αντίδωρο, το ζεστό γάλα, το ψωμί με το μέλι, το παστίτσιο.
Δευτέρα μεσημέρι θα σου φορέσει το λευκό πουλοβεράκι σου και τις πέρλες σου. Θα σκύψει, θα σε φιλήσει για τελευταία φορά και με δάκρυα στα μάτια θα σου πει Αντίο.
….Στη μαμά μου, Παναγιώτα Ευσταθίου που έφυγε από τη ζωή την Κυριακή το πρωί στις 5/3/2023.
Μια ματιά ακόμα:
Tips για να περάσετε περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδάκια σας!
