Μπορεί να μην έχει έρθει η ώρα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση ως μαμά αλλά έχω υπάρξει παιδί και φυσικά συχνά, πυκνά καλούμαι να δώσω μια απάντηση στους μαθητές μου αν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης. Η απάντηση δεν είναι απλή και έχει να κάνει στην πραγματικότητα με τη σχέση που έχουν οι γονείς με τα Χριστούγεννα, με τα έθιμα και τις παραδόσεις.
Επίσης έχει να κάνει με το χαρακτήρα των παιδιών αν και πιστεύω στην πλειοψηφία τους μέχρι μια ηλικία πιστεύουν και μάλιστα ενεργά, με το να βάζουν μπισκότα και γάλα κάτω από το έλατο ή να του γράφουν γράμμα.
Έτσι υπάρχουν για παράδειγμα μπαμπάδες που ντύνονται Άγιοι Βασίληδες και ενισχύουν στα παιδιά το μύθο του και άλλα σπίτια που μπορεί να έχουν πιο ορθολογιστική προσέγγιση να μην φτιάχνουν δέντρο και να μη γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Πράγμα σπάνιο αν με ρωτάτε για τα ελληνικά δεδομένα.
Πρόσφατα με ρώτησε μια μαθήτρια μου πως γίνεται να ξέρει ο Άγιος Βασίλης τι δώρα ζητά το κάθε παιδί. Επειδή γνωρίζω ότι το παιδί έχει έντονη φαντασία και αγαπά πολύ όλο το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν θα μπορούσα να είμαι για παράδειγμα αρνητική και να της πω δε υπάρχει Άγιος Βασίλης. Αντιθέτως της εμπλούτισα την ιστορία ότι οι βοηθοί του οι καλικάντζαροι επειδή είναι ζιζάνια τρυπώνουν παντού και μπορούν να δουν τα πάντα ακόμα και όταν γράφουμε το γράμμα στον Άγιο Βασίλη.
Από την άλλη στην ερώτηση αν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης πιθανότατα το παιδί έχει τις αμφιβολίες του επειδή κάποιος του είπε ή άκουσε κάτι. Ζυγίζουμε τα συναισθήματα του παιδιού γιατί εμείς είμαστε που ξέρουμε τη σχέση που έχει με τον Άγιο Βασίλη και κρίνουμε αναλόγως. Ένα αθώο ψέμα που ενισχύει τη φαντασία και γεμίζει χαρά το παιδί δεν είναι και τόσο τρομερό.
Αν είναι έτοιμο να δεχτεί την αλήθεια εξηγούμε ότι πρόκειται για ένα πνεύμα όπως ένας αγαπημένος μας άνθρωπος που έχει φύγει και που έχει σκοπό να γεμίζει με χαρά και όμορφα συναισθήματα τα μικρά παιδιά και ότι τώρα που μεγάλωσε το παιδί γίνεται και αυτός ένας κρίκος σε αυτή την αλυσίδα της αγάπης γιατί αργότερα θα γίνει βοηθός του και θα κάνει το ίδιο στα παιδιά του.
Προσωπικά δε θα ξεχάσω ποτέ τι όμορφες αναμνήσεις έχω από τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων. Κοιμόμασταν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο με την αδελφή μου, λέγαμε διάφορες ιστορίες, ανοίγαμε τα δώρα. Καλά η αδερφή μου πάντα δεν άντεχε και τα πείραζε να δει τι έχουν μέσα.
Γι ´αυτό και βίωσα την αλήθεια ως μια μεγάλη απώλεια. Είναι όμορφο να πιστεύουμε σε κάτι όμορφο, μαγικό και μυθικό. Σε έναν γενναιόδωρο ήρωα. Ίσως χρειάζεται και οι μεγάλοι να ξανασυστηθούμε με τον Άγιο Βασίλη.
Μια ματιά ακόμα:
Πώς να μάθω στο παιδί μου να είναι τακτικό!
