Tantrum ή απλά ξεσπάσματα θυμού λίγο πολύ όλοι έχουμε βιώσει είτε ως γονείς είτε ως παρατηρητές. Ένα συχνό φαινόμενο είναι να χαρακτηρίζουμε τα παιδιά κακομαθημένα, χειριστικά, ότι θέλουν να γίνεται το δικό τους και διάφορα τέτοια.
Οι εκρήξεις θυμού είναι τόσο έντονες που οι γονείς σηκώνουν τα χέρια ψηλά και δεν ξέρουν τι να κάνουν ενώ συχνά ενδίδουν στα ζητούμενα του παιδιού.
Με αυτό τον τρόπο όμως χτίζονται συμπεριφορές που επαναλαμβάνονται. Δηλαδή κάθε φορά το παιδί για να διεκδικήσει κάτι θα γκρινιάζει, θα φωνάζει, θα κλαίει. Άρα ήδη έχουμε μπροστά μας την απάντηση ότι δεν είναι υπεύθυνα τα παιδιά αλλά εμείς οι γονείς που διαμορφώνουμε χαρακτήρες και συμπεριφορές.
Ας δεχτούμε ότι το παιδί αντιδρά με αυτό τον τρόπο για να επικοινωνήσει κάποια ανάγκη του, κάποια επιθυμία και κυρίως για να εκδηλώσει τα συναισθήματά του.
Στις ηλικίες 2-3 χρονών που παρατηρούνται κυρίως αυτά τα ξεσπάσματα ο γλωσσικός κώδικας του νηπίου δεν είναι τόσο ανεπτυγμένος με αποτέλεσμα να εκφράζεται κάπως έτσι.
Είναι μια δύσκολη κατάσταση για το γονιό που συχνά χάνει την υπομονή του, μαλώνει, φωνάζει και «τιμωρεί» το παιδί.
Τί προτείνουν όμως οι ψυχολόγοι και οι παιδαγωγοί;
Δείξε ενσυναίσθηση. Μπες στα παπούτσια του. Προσπάθησε να κατανοήσεις τί είναι αυτό που το έκανε να αντιδράσει με αυτό τον τρόπο. Έτσι ίσως μελλοντικά μπορείς να αποφύγεις ή να τροποποιήσεις κάποιες καταστάσεις που του προκαλούν εκρήξεις.
Κατέβα στο επίπεδο του και μίλησέ του με ήρεμο και επεξηγηματικό τρόπο.
Μην το βομβαρδίζεις με πληροφορίες όμως που δεν μπορεί να κατανοήσει.
Σίγουρα φωνές, απομόνωση σε καρεκλάκι πχ. ή πλήρης αγνόηση θα στεφθούν από απόλυτη αποτυχία και θα ακολουθήσουν σίγουρα χειρότερες κραυγές.
Τέλος μη θεωρείς τον εαυτό σου υπεύθυνο και μη φορτώνεσαι έξτρα ενοχές. Αλλά προσοχή μην υποκύπτεις και μην αλλάζεις κάθε φορά τρόπο διαχείρισης του πανικού.
Όπως έχουν μάθει στη ρουτίνα και στα όρια έτσι ακριβώς θα πρέπει να σκεφτείς και για αυτές τις άσχημες και άβολες καταστάσεις που όμως δεν διαρκούν για πάντα.
Ένα ήρεμο περιβάλλον, μια σχέση που έχει δομηθεί στην ειλικρίνεια και φυσικά η υπομονή είναι οι στάσεις κλειδιά για όσο το δυνατόν λιγότερα δράματα.
Καλή τύχη λοιπόν!!
Μια ματιά ακόμα:
Πες μου ότι είσαι μαμά χωρίς να μου το πεις!
