Θα ήθελα να ξεκινήσω πηγαίνοντας ένα βήμα πίσω απο την εικόνα που μου περιγράφετε. Φαντάζομαι οτι όταν ξεκινήσατε το γάμο σας, οι στόχοι και οι προθέσεις σας ήταν κοινές, μπορούσατε άνετα και αβίαστα να (υπο)στηρίξετε ο ένας τον άλλον, άσχετα απο απροσδόκητες εξελίξεις, προβλήματα, γονείς, κοκ.
Μπορείτε να σκεφτείτε τι μπορεί να μεσολάβησε και να χάσετε αυτό τον πυρήνα, τη βάση στην σχέση σας, ανάμεσα σε εσάς και τον σύζυγο σας; Μπορείτε να θυμίσετε στον εαυτό σας και στον σύζυγο σας οτι είσαστε μια συμμαχία, και όχι αντίπαλα στρατόπεδα? Για να το πετύχετε αυτό θα ήταν πολύ χρήσιμο να ξεκινήσετε να αξιολογείται σε ατομικό επίπεδο την τρέχουσα κατάσταση και όσο περισσότερο ξεκαθαρίζει μέσα σας να ζητήσετε τη συμμετοχή και τη γνώμη του άνδρα σας? Διαφορετικά αν αισθάνεστε οτι δεν είστε σε θέση να το διαχειριστείτε μόνη σας, θα μπορούσατε να ανακουφιστείτε και να πάρετε περισσότερη καθοδήγηση πάντα με την βοήθεια και συμβολή ενος ειδικού, ο οποίος με την αμέριστη στάση του θα μπορέσει να καθρεφτίσει και στους δυο σας το πρόβλημα σας και να προτείνει ανάλογους τρόπους αντιμετώπισης.
Τέλος να σας παρηγορήσω οτι αυτό που μου περιγράφετε είναι μια διαδικασία που συμβαίνει τις περισσότερες… (για να μην πω όλες τις φορές) ανάμεσα στα ζευγάρια, και είναι πολύ ουσιαστικό απο την μεριά σας που έχετε μπορέσει να αξιολογήσετε οτι απαιτείται ένας διαφορετικός χειρισμός.
