Είναι αλήθεια πως σήμερα, όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να πορεύονται μόνες, έξω από το πλαίσιο μιας οικογένειας που η κοινωνία τους επιβάλλει να δημιουργήσουν,ή ακόμη και έξω από το πλαίσιο μιας συντροφικής σχέσης. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Σαφώς και η γυναίκα σήμερα είναι περισσότερο δυνατή, περισσότερο οργανωμένη και οχυρωμένη από ποτέ, μέσα από την οικονομική ανεξαρτησία και την αυτονομία που έχει κατακτήσει. Ακόμη και η άνεργη γυναίκα μοιάζει πιο δυνατή, πιο σίγουρη, πιο ενεργή από τον άνδρα που χάνει τη δουλειά του ή που δυσκολεύεται να βρει εργασία, κι αυτό συμβαίνει διότι η γυναίκα κατέχει τον ρόλο της μάνας, που σημαίνει apriori μία θέση πλεονεκτική ως προς την ωριμότητα και τη συναισθηματική της εξέλιξη.
Ο άνδρας από την άλλη, μοιάζει πιο αποδυναμωμένος από ποτέ, μιας και η κοινωνική του ταυτότητα, εκείνου που χρειάζεται να είναι δυνατός, να στηρίζει οικονομικά, να φιλοδοξεί, να εξελίσσεται επαγγελματικά, έχει πληγεί βαθιά. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, ο άνδρας φαίνεται να φοβάται τις σχέσεις και ως εκ τούτου τις διαχειρίζεται επιπόλαια, ενώ η γυναίκα με τη σειρά της αρνείται να επενδύσει σε ένα φοβισμένο, ανώριμο συναισθηματικά άνδρα.
Φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε πως η γυναίκα σήμερα προτεραιοποιεί την επαγγελματική της αποκατάσταση και αφοσιώνεται στην προσωπική της ζωή μετέπειτα, σε μια ηλικιακή στιγμή πιο ώριμη από ότι παλαιότερα , με τις ανάγκες της περισσότερο δομημένες αλλά και τα «θέλω» της περισσότερο προσδιορισμένα και άκαμπτα. Τα standards της πολλές φορές είναι υψηλά, ενώ η διάθεση για συμβιβασμούς εξαιρετικά περιορισμένη. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους η γυναίκα επιλέγει να μείνει μόνη, μιας και δεν επιθυμεί να αφήσει κανένα από τα «κουτάκια» της κενό.
Επιπλέον, καταρρίπτοντας το στερεότυπο που θέλει τη γυναίκα να σχετίζεται πρώτα συναισθηματικά κι έπειτα σεξουαλικά, η γυναίκα σήμερα κάνει γνωριμίες και σεξ, χωρίς να επενδύει απαραίτητα συναισθηματικά και χωρίς να «θυσιάζει» το χώρο και την ανεξαρτησία της στο βωμό μια οποιασδήποτε σχέσης. Κι ενώ τα «πρέπει» της δημιουργίας οικογένειας έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν η γυναίκα αρνείται να συμβιβάσει σημαντικές ανάγκες χάριν της δημιουργίας οικογένειας. Έτσι, επιλέγει την μοναξιά, που εκείνη βιώνει σαν μια υπέρμετρη ελευθερία κινήσεων, χωρίς τις βαριές ευθύνες μιας σχέσης και –πολλώ δε- μιας οικογένειας.
Τέλος, αξίζει να κατανοήσουμε πως η γυναίκα σήμερα δεν έχει ανάγκη τον άντρα σε πολλά ζητήματα, κι έτσι θα επιδιώξει να σχετιστεί με κίνητρο τη συναισθηματική κάλυψη, την ποιοτική επικοινωνία, την επιλογή ενός καλού πατέρα για τα παιδιά της. Εφόσον δεν μπορεί να αντλήσει τη συναισθηματική ασφάλεια και εμπιστοσύνη που προϋποθέτουν τα παραπάνω, θα μείνει εκτός σχέσης.
Το ουσιαστικότερο θετικό μήνυμα αυτής της πραγματικότητας είναι πως η γυναίκα σήμερα αντέχει την μοναξιά της, και ως εκ τούτου δεν παγιδεύεται σε δυσλειτουργικές σχέσεις. Άλλωστε, ο άνθρωπος που περνάει καλά με τον ίδιο του τον εαυτό, θα μπει σε μια σχέση μόνο εάν η σχέση αυτή τον καλύπτει συναισθηματικά και τον εξελίσσει σαν άνθρωπο. Φυσικά, η ίδια πραγματικότητα κρύβει κι έναν κίνδυνο: τον κίνδυνο να χάσουμε την πίστη μας στις σχέσεις, να μην καταφέρουμε να συνδεθούμε με έναν άνθρωπο από υπερβολικό εγωισμό, ναρκισσισμό ή ακόμη από έλλειψη χρόνου και ενέργειας που χρειάζεται κάθε ανθρώπινη σχέση για να ανθίσει.
Φρόσω Φωτεινάκη, MBACP Συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια
