Μετά από μια άσχημη μεγάλη σχέση γνώρισα κάποιον που δεν κάνει καμία κίνηση! Να την κάνω εγώ ή θα φανεί άσχημο που είμαι γυναίκα;

Από τον Faysbook

Έλαβα το εξής μήνυμα: “Βγήκα πρόσφατα από μια άσχημη μεγάλη σχέση και νιώθω ανασφάλεια με τις νέες γνωριμίες. Τον τελευταίο καιρό γνώρισα ένα παιδί μέσω φίλων, εκείνος με πρόσθεσε ως φίλη στο facebook, αλλά από κοντά δεν κάνει κάποια κίνηση κι εγώ δυσκολεύομαι να τον προσεγγίσω, για να μην φανεί άσχημο, επειδή είμαι γυναίκα. Πιστεύετε πως πρέπει να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση, ώστε να καταλάβω αν του αρέσω;”

Και ορίστε η απάντησή μου… Αρχικά, είναι πολύ σημαντικό το ότι μετά από μια σχέση που σας ταλαιπώρησε συναισθηματικά αισθάνεστε και πάλι έτοιμη να φλερτάρετε, παρότι η ανασφάλεια όπως επισημαίνετε σας βάζει εμπόδια στην έκφραση και στην διεκδίκηση. Είναι αλήθεια πως μια τραυματική σχέση αφήνει κατάλοιπα καχυποψίας, που ουσιαστικά είναι φόβος απέναντι σε ανθρώπους που γνωρίζουμε και που ουσιαστικά φοβόμαστε πως μπορεί να μας πληγώσουν, και πάλι. Παρόλα αυτά, χρειάζεται αρχικά να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πως κάθε προηγούμενη σχέση λειτουργεί εκπαιδευτικά, ωριμάζοντάς μας και προετοιμάζοντάς μας για την διαχείριση μιας επόμενης, χωρίς να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

Στο μήνυμά σας αναρωτιέστε αν θα είναι άσχημο από μεριάς σας να τον προσεγγίσετε «επειδή είστε γυναίκα» και με κάνετε να αναρωτιέμαι τι ακριβώς σημαίνει για εσάς το ότι είστε γυναίκα: νιώθετε πως δεν έχετε το δικαίωμα να διεκδικήσετε; Νιώθετε πως είναι ο ρόλος του άνδρα να παίρνει πρωτοβουλίες στην αρχή μιας γνωριμίας ή ακόμη και μέσα στη σχέση; Και άραγε τι ρόλο έπαιξαν αυτές οι πεποιθήσεις σας στην τελευταία σας σχέση; Είχατε το θάρρος να διεκδικήσετε τις επιθυμίες σας; Βάζατε όρια στις συμπεριφορές του πρώην συντρόφου που σας απογοήτευαν;

Ή ίσως είχατε μια πιο παθητική στάση όπως αυτή που μας περιγράφετε στην τωρινή σας γνωριμία; Οι σκέψεις μου αυτές είναι περισσότερο τροφή για δική σας σκέψη μιας και κάθε χωρισμός προσφέρει ένα εύφορο έδαφος συνειδητοποιήσεων, επαναπροσδιορισμού και ανασυγκρότησης.

Αναφορικά με την γνωριμία που πρόσφατα κάνατε και νιώθετε πως δεν προχωράει, θα είναι δική σας απόφαση το αν θα πάρετε το ρίσκο να προσεγγίσετε αυτό τον άνδρα, που έδειξε ένα αρχικό ενδιαφέρον αναζήτησής σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά φυσικά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως θα ανταποκριθεί στο φλερτ σας. Αυτό που έχει μεγάλη αξία να κατανοήσετε όμως είναι πως όταν διεκδικούμε δίνουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας να κατακτήσει κάτι που επιθυμεί. Όταν δε διεκδικούμε, οι ίδιοι αφήνουμε τον εαυτό μας στάσιμο, σε μια κατάσταση συνεχούς αναμονής για κάτι που κάποιος άλλος θα αποφασίσει , ή ίσως και όχι, να μας προσφέρει.

Με απλά λόγια μια παθητική στάση είναι ουσιαστικά μια στάση κατά την οποία αφήνουμε τον έλεγχο της ίδιας μας της ζωής και σαν συνέπεια αυτού νιώθουμε,τελικά, αβοήθητοι και μόνοι. Η ανασφάλεια, η καχυποψία και ο φόβος θα σβήσουν μέσα από επανορθωτικές εμπειρίες, μέσα από βιώματα που θα σας δείξουν πως ανάμεσα σε ανθρώπους που μας απογοητεύουν υπάρχουν και άνθρωποι που θα μας γοητεύσουν και θα μας ολοκληρώσουν συναισθηματικά.

Φρόσω Φωτεινάκη, MBACP Συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια

Μια ματιά ακόμα: Έχω κατάθλιψη αλλά δεν θέλω να πάω σε κάποιον ειδικό γιατί δεν θέλω να το μάθει ο σύντροφός μου! Τι να κάνω;